Wat wij heel mooi aan het werk van Visser vinden? De huid van zijn objecten. De oppervlakte lijkt uit de natuur te komen. In zijn oudste bruinige werken was de associatie met aarde heel sterk. Maar de kleuren uit zijn jongste werken doen juist weer denken aan veelkleurige zaden, waar fantasierijke constructies op rusten.

"Meestal ontstaat een vorm toevallig, bijvoorbeeld bij het zoeken naar oplossingen voor een constructie", zegt Visser over zijn vormentaal. "Sporen van gebruikte vormen zijn vaak te zien. Het profiel van een beeld ontstaat door de afwerking met pulp."

Wat wil hij verbeelden, met zijn werk? Het mysterie van het leven. Stilte. Het zijn zelfportretten. Maar ook ironie. Onder die prachtige huid bevindt zich alleen maar afval. Visser: "Ik vind het onnodig om dingen die je toch al krijgt te kopen. Er is zoveel rijkdom in je vuilniszak dat dit tot nadenken stemt. Van gedrukte taal maak ik materiaal. In kranten en folder staat globaal wat mensen doen. Daar maak ik materie van die niet in woord, maar in beeld laat zien wat ik wil zeggen."

Zo. Wij hebben even gezegd wat we van Jan Eric Visser vonden. En bij deze het vriendelijke verzoek om de afleveringen van P+ die hij blijkbaar te pakken heeft gekregen, toch nog even aan vrienden van hem te laten lezen.

P+ webtip: Jan Eric Visser