Waarom scharrelen uitlopende kippen nooit echt onbezorgd op een open weiland? Omdat het eigenlijk bosvogels zijn. Oerwoudhoenderen, om precies te zijn. In de genen zit nog steeds de angst voor aanvallers uit de lucht. Daarom worden bij het Food Animals Initiative in Oxfordshire kippen onder jonge wilgen grootgebracht. Ze voelen zich daar veilig en het wilgenhout dient als biomassa. Dat schrijft de Britse bomenautoriteit Colin Tudge in zijn net in het Nederlands vertaalde boek: "Het verborgen leven van bomen". Hij heeft echter een grotere boodschap: dieren en mensen zijn in de toekomst elkaar rivalen als het om voeding gaat. Daarom moeten er meer bossen worden aangeplant, want dieren eten wel takken en bladeren. Mensen niet.

Hoe kun je als migrant beter inburgeren dan al werkenderwijze de straten van je stad te leren kennen? Straat in, straat uit? Kun je nog niets lezen? Dan bezorg je ongeadresseerd reclamewerk. Kun je al wel die Nederlandse letters? Dan kun je de krant bezorgen. Nog een stapje hoger op de ladder en je wordt echt postbode. TNT Post is er in geslaagd een structureel beleid voor Nieuwe Nederlanders op te zetten. De pilotcursus 'Taal op de werkvloer' krijgt waarschijnlijk een landelijk vervolg. Ideetje voor de krantenbedrijven? En voor de distributiebedrijven van het huis-aan-huis reclamedrukwerk? De nieuwe P+ portretteert enkele deelnemers, waaronder de Ghanees George Samani. Het artikel is als PDF-file te downloaden.

Een eigen energiecentrale op zolder of in de bijkeuken? Is dat verre toekomstmuziek? Niet echt. De techniek van de nieuwste generatie HR-ketels is gereed. De eerste testen zijn begonnen. Wie wil het niet? Met minder gas evenveel warmte maken, plus ook nog eens elektriciteit? Terug te leveren aan het elektriciteitsnet. De nieuwe P+ blikt in de verre toekomst. Nou ja verre. Over tien jaar hebben honderdduizenden Nederlanders een HRe-ketel staan. Zo voorspellen deskundigen als GasTerra. P+ biedt het volledig artikel gratis via internet aan, als PDF-file.

Is het eindelijk zo ver? Wordt 2006 het jaar waarin Clean Chic definitief doorbreekt? Wordt haute couture van duurzame stoffen een goed verkopende trend? Een ding is zeker. De Nederlandse Rianne de Witte en de internationale modewereld ontdekten elkaar. Op de modebeurs in Paris Expo veroverde de ontwerpster uit Zeeland eindelijk de klanten waar ze al heel lang over droomt. P+ was erbij en maakte een reportage. Maar schreef ook een biografie van Ali Hewson, de vrouw van rockster Bono van U2. Zij lanceerde het duurzame modemerk Edun. De nieuwe P+ komt deze week uit en presenteert een Who is Who van de Nederlandse duurzame modewereld. Het gonst van de nieuwe initiatieven. Leer alles over MADE-BY, Kuyichi, Yoi, Brennels, Goede Waar en CO en ICCO, die bijdroeg aan de successtory van duurzame katoen in Turkije, op dit gebied de wereldmarktleider.

Numico and SOS Childrens Villages have started a worldwide partnership to support orphans and abandoned children. The Dutch producer of baby food and clinical nutrition has signed a five-year contract this week with SOS. This international NGO runs 450 Childrens Villages in 132 countries and is responsible for the daily care of 60,000 orphans. Numico will contribute funds for building orphanages and clinics.

Hoeveel kopjes koffie drinkt een vliegtuigpassagier? Twee per vlucht? KLM zal volgend jaar minimaal 22 miljoen kopjes duurzame koffie schenken wat goed is voor zo'n 45 Ton door de Rainforest Alliance gecertificeerde koffie. Vers gemalen nog wel. Dat doet ook niet elke vliegtuigmaatschappij - de passagiers krijgen bij de KLM trouwens ook al biologische melk. Koffiebranderij Drie Mollen heeft samen met KLM nauw samengewerkt aan deze nieuwe service. "Op het juiste moment kwamen we met de juiste propositie voor de koffie van KLM", stelt Rolf van Hellenberg Hubar van Drie Mollen, een van de grootste koffiebranderijen in Europa. Drie Mollen verwerkt ook grote partijen Max Havelaar en Utz Kapeh voor klanten als supermarkten, groothandels, hotelketens en fastfood-restaurants. De KLM schenkt zondag het eerste duurzame bakje...

In 2025 leeft 60 procent van de wereldbevolking in landen met waterstress. Een van de grootste oorzaken is de landbouw, maar ook de toenemende industrie. In Engelstalige landen noemen ze dat water stress. Je kunt het niet platweg vertalen met waterschaarste. Het zit net iets ingewikkelder in elkaar. Het heeft te maken met de hoeveelheid water die een natuurlijk ecosysteem nodig heeft. Het zijn de poelen die dieren nodig hebben om van te drinken. Het is de hoogte van de grondwaterspiegel die bomen en planten nodig hebben om te leven. Zodra mensen zoveel water gaan gebruiken, dat het natuurlijke ecosysteem tekort komt, ontstaat water stress. En dat heb je dan ook nog in mindere en in hevige mate. P+ toont een kaartje van het World Resources Institute waarop alle landen ter wereld staan met de mate van waterstress. Afrika heeft zelfs super stress.

Veel tijd hebben ze niet meer, de inwoners van Kivalina, in Alaska. Binnen enkele jaren zal hun nederzetting worden opgeslokt door het ijs of de zee. Weg mooi eiland, gelegen aan de Chukchi zee vlak boven de poolcirkel, Door klimaatverandering zijn zowel het strand als de vegetatie voor het grootste deel verdwenen. Ook de talloze zandzakken rondom het dorp zullen niet lang meer helpen. De inwoners zijn verdeeld: moeten ze onmiddellijk verhuizen naar een locatie achter de lagune, bijna tien kilometer verderop? Of moeten ze nog verder het binnenland in trekken, op een hoog gedeelte bij de Wulik rivier gaan wonen?

Eindelijk gaan de rekenmeesters de werkelijke waarde van het regenwoud becijferen. De Wereldbank nog wel. Wat kost het de wereld eigenlijk om een hectare Amazonebos neer te halen? Kenneth Chomitz van de World Bank Report is er snel klaar mee. "Een boer die een hectare regenwoud omkapt, krijgt daarmee een stuk land dat 300 dollar waard is... Maar tropenbossen leggen die CO2 vast. Europeanen betalen nu 7.500 tot 8.000 dollar wanneer ze de hoeveelheid van 500 ton CO2 uitstoten die datzelfde stuk regenwoud van die boer vastlegde en nu dus vrij komt in de atmosfeer..."

Over enkele weken is de Nederlandse / Vlaamse vertaling gereed, zo is de verwachting. En belangrijker: ook alle zesduizend "groene" kantoorbenodigdheden leverbaar. De maker van deze groene catalogus: Office Depot Nederland, nu nog beter bekend als het postorderbedrijf Viking. The Green Book is in de Verenigde Staten in drie jaar tijd uitgegroeid tot een ware bijbel voor inkopers die hun kantoren willen verduurzamen. "Het boek is voor een flink deel samengesteld door een man die fulltime is vrijgesteld om de meest milieuvriendelijke, zuinige of de makkelijkst te recyclen artikelen op deze wereld te vinden. Onze eigen watchdog", zo vertelt het hoofd communicatie Europa, Frits Roelofs. Hij zetelt op het hoofdkantoor in Venlo, waar de lichtbak van Viking wordt vervangen door die van Office Depot. P+ geeft alvast de link naar de Amerikaanse versie van The Green Book. Zodra de Nederlandstalige versie beschikbaar is, komt daar ook de vertaalde catalogus bij.

Nigeria. Kwam daar niet heel erg veel olie vandaan? Toch is niet het hele land voorzien van deze fossiele brandstof. Slechts 25 procent van de bevolking is aangesloten op elektriciteit. Bij het opbouwen van een netwerk voor mobiele stations gaat Ericsson daarom biobrandstoffen inzetten. Als alternatieve brandstof voor basisstations. En om de boeren te voorzien van een inkomen, door hun landbouwproducten als aardnoten, pompoenzaden en palmolie om te zetten in brandstof. Ericsson werkt samen met de GSM Association en Multinational Telecommunication Group (MTN). De eerste wereldwijde pilot op dit gebied wordt in de hoofdstad Lagos neergezet. Ericsson investeert hier 110 miljoen dollar in.

"You possess the knowledge of commercial operations and the market place. That kind of assistance for our child-centred development work goes beyond donating money," said Paul Lem, director of Plan Nederland, this week to an audience of companies, gathered for a seminar on their contribution to poverty reduction. To attract the expertise of companies, Plan Nederland presented cases of existing partnerships with the private sector, and organised workshops on projects that could benefit from new commercial input. There is mutual gain in these partnerships, as Stephanie Miltenburg, director of the DE Foundation, pointed out.