De visserij moet stoppen met het vangen van vrouwelijke vis. Dat stelt dr. Gunter Pauli van de Club van Rome. Hij ontwikkelde een vissysteem waarbij de vrouwtjes kunnen ontsnappen aan de visserij. Hij keek het af van de manier waarop dolfijnen en walvissen met luchtbelletjes vis en krill vangen. Voor de kust van Marokko testte de multi-ondernemer Pauli succesvol een eigen ontwikkeld bellenblaasssteem.

Pauli (1956) was eind oktober kort in Nederland voor een privé-bijeenkomst van denkers van de Club van Rome bij Wouter van Dieren thuis. Naar aanleiding van de conferentie Resource Wende werden er plannen gemaakt voor vervolgactiviteiten, die tot doel hebben het naderende einde van de grondstoffenaanvoer tijdig te keren. De Belg Pauli werd bekend als oprichter van het ecologisch schoonmaakmiddelenbedrijf Ecover, waarna hij tal van andere bedrijfsactiviteiten op het gebied van behoud van biodiversiteit startte, onder de vlag van ‘The Blue Economy’ die hij voor de klimaattop in Kyoto in 1994 ontwikkelde.

Hij is bovendien een begenadigd verteller. Dat bleek toen hij verslag deed van zijn vele grensverleggende activiteiten. Daaronder ook een afzuiginstallatie voor microplastics in zee, die volgend jaar de kuststrook voor de Italiaanse hoofdstad Rome gaat schoonmaken.

Pauli, alsof hij uit een spannend kinderboek voorlas: “We hebben allemaal de films van sir Richard Attenborough over het zeeleven gezien. De prachtige beelden van dolfijnen die goed georganiseerd een kring vormen, waarbij de jongsten op de bodem een gordijn van luchtbelletjes produceren. De vissen die binnen dit net gevangen zitten raken in paniek en springen er overheen, recht in de bek van de oudere dolfijnen. Prachtig, maar Attenborough miste het belangrijkste punt. Dolfijnen doen niet aan overbevissing. Hun systeem van luchtbellen is zo geraffineerd dat de vrouwelijke vis uit het net van luchtbelletjes kan ontsnappen…”

Het kostten de ingenieurs van Pauli vele jaren aan research, mislukking op mislukking, voordat ze dit systeem konden imiteren. Pauli: “We hebben werkelijk alle soorten van pijpen en leidingen uitgeprobeerd, met allerlei groottes van gaatjes. We wilden net zo geniaal als dolfijnen en ook walvissen worden, die op dezelfde manier met luchtbellen krill vangen. De schoonheid hiervan! Tot we vanaf mijn catamaran voor de kust van Marokko lucht in een oude brandweerslang pompten, waar we ook gaatjes in hadden gestoken. Dat werkte! We hielden sardines en makrelen in luchtcirkel gevangen. En: 70 procent van de vrouwelijke vis wist te ontsnappen!”

Begeleid door wetenschappers berekende Pauli de resultaten van deze vismethode, misschien wel het mooiste voorbeeld van biomimicry ooit. “Volgend jaar hebben we de visvoorraad daar verdubbeld. De oorspronkelijke dichtheid van het aantal vissen is weer terug. We werken nauw samen met het Marokkaanse koningshuis, die ons in dit experiment ondersteunt, om zo de visserij voor de kust van het land te redden.”

De bijeenkomst Resource Wende streeft naar de totstandkoming van een met het IPCC-vergelijkbaar onderzoeksplatform, dat met name de onderzoeken van de 'Wereldboekhouder' de Noorse prof. Harald Sverdrup naar de ‘Tipping Points’ van alle belangrijke grondstoffen op aarde agendeert. Dit onderzoek is nog grotendeels onbekend in de politiek, bedrijfsleven en bij maatschappelijke organisaties. Het vakgebied van ‘geochemistry’ is lastig te doorgronden voor niet ingewijden. De bijna avonturenverhalen-achtige ondernemingen van Gunter Pauli daarentegen maken veel goed en spreken wel tot ieders verbeelding. Hij heeft dan ook vele bijnamen, van ‘De Steve Jobs van duurzame ontwikkeling’; tot de ‘Che Guevara van biodiversiteit’.

Novamont, website van het bedrijf van Gunter Pauli