Misschien wel de meest optimistische doordouwer uit de duurzaamheidswereld is overleden: Peter van Luttervelt, 61 jaar jong. SVN-er, de man achter het Global Action Plan, het Nieuwe Rijden, De Betuwse Fruitmotor en de hele voedseltransitie die in het teken staat van ‘Think Global, Act Local’. Maar bovenal de man die ik op MVO-bijeenkomsten altijd blij mocht begroeten met ‘Ha, grote broer van me!’  Niet omdat hij zoveel ouder was, een paar maandjes slechts. Het was ons grapje sinds we jaren geleden precies door dezelfde hoornen bril naar de wereld bleken te kijken. Peter was de broer die ik nooit had.

Een paar maanden geleden nog gingen we samen zitten om te praten over de Betuwse Fruitmotor, zijn nieuwste initiatief waarmee hij via lokale productie van cider en appelsap de schrale inkomsten van fruitboeren uit zijn eigen omgeving omhoog wilde krikken. Plus de hele omgeving wilde verduurzamen, inclusief de omwonenden van de boomgaarden die moesten meehelpen door hun tuinen bijenvriendelijk te maken. De Betuwe staan nu eenmaal niet het hele jaar door in bloei.

Peter wist in korte tijd tal van partijen en netwerken en een goede doelenorganisatie achter zich te krijgen. Peter deed nooit iets alleen en zijn partner in dit project was Hilde Engels van Natuur en Milieu. Zo enthousiast buitelden tijdens het interview hun ideeën en ervaringen over elkaar heen, dat ik halverwege het gesprek opmerkte: “Het lijkt wel alsof jullie met elkaar getrouwd zijn.” Peter moest er hard om lachen. Vol zelfreflectie zei hij: “Mijn eigen (vrouw) Hanneke zegt dan: Wat ben je toch een blije eikel, haha.” Toen de P+ Special verscheen, riep hij: "Dat ik dit nog mag meemaken! On the cover of the P+ Rolling Stone!"

Hoe verdrietig is het dat juist deze bron van optimisme kort daarna aan een compleet andere reis moest beginnen. Zelfs in ons laatste telefoongesprek bezag hij zichzelf nog met humor en distantie. De artsen hadden hem al gezegd dat hij nog maar enkele maanden te leven had. Peter lichtte toe: “Een hele zeldzame vorm van kanker, aan de galweg. Als honderd mensen per jaar in Nederland het krijgen, is het veel. Volstrekt oninteressant voor de farmaceutische industrie. Dat heb ik dus weer.”

Mensen die met hem werkten, typeren zijn belang voor de duurzame beweging als praktisch denker. Willem Lageweg, oud-directeur van MVO Nederland, zegt: “Hij was op onze bijeenkomsten altijd van de partij. Eigenlijk is hij altijd de man van onderop geweest. Met het Global Action Plan wilde hij een duurzame beweging op gang brengen, van huiskamer naar huiskamer, van kantoorkamer naar kantoorkamer. Zijn streven was: gewone mensen in hun kracht zetten, bewust maken van wat je zelf kan.”

Lageweg zag deze uitgangspunten ook weer terugkomen in de bijdrage van Peter in de Transitiecoalitie Voedsel. “Met een systeemblik bouwt hij aan een participatiemodel. Voor de Betuwse Krenkelaar zocht hij naar afzetkanalen in sportkantines, wijkgebouwen en andere plekken om hem heen waar mensen samen komen. Als hij iemand niet is geweest, dan is het wel iemand van de moderne duurzaamheidselite, iemand van de Zuidas. Niets ten nadele overigens van de goede mensen die zich ook daar voor de duurzame zaak inzetten.”

Inmiddels is op internet een gedenkplaats voor Peter geopend, waarop de eerste reacties binnenstromen. Zijn goede vriend Jan Paul van Soest plaatste een prachtige herinnering, waarin hij ver teruggaat, naar de tijd toen hij zelf nog adviseur bij CE Delft was. “Ineens was je er, met je team van Global Action Plan / Ecoteams, aan de Oude Delft waar CE Delft gevestigd was (en nog is). Ik weet eigenlijk niet meer waar het initiatief vandaan kwam. Het was gewoon 'pop-up' zoals dat tegenwoordig heet. Maar het was me wel duidelijk dat een bijzonder en bijzonder optimistisch mens daar neergestreken was. De wereld kon en zou veranderen, en barrières bestonden eigenlijk niet. Je popte later weer up in de mannengroep, waar we jarenlang lief en leed deelden. En hoe erg of hoe moeilijk het ook was, er was altijd wel érgens een reden voor optimisme te vinden. Hoe bijzonder is dat?  Peter, dank je dat ik je heb gekend. In de geest van jouw optimisme ga ik er gewoon vanuit dat je ergens gewoon weer via een pop-up verschijnt. In elk geval in mijn hart, waar je nooit meer uit verdwijnt.”

Vandaag wordt Van Luttervelt in besloten kring gecremeerd. Zaterdag 14 april organiseert zijn vrouw Hanneke Rombouts (en kinderen) een herdenkingsbijeenkomst, om 11.00 uur in het Veerhuis, Waalbandijk 8 te Varik. Vrienden en belangstellenden mogen bollen en zaden planten in de tuin. Van financiële bijdragen zal een bijenlint door de Betuwe worden ingezaaid.

Jan Bom, hoofdredacteur P+ People Planet Profit