Skip to main content
P+ Logo
Best Practices voor een duurzame toekomst
himalayan salt
himalayan salt
11 mei 2013

Niets esoterisch aan Himalayazout

Himalayazout is een van de producten die duurzaamheid een slechte naam bezorgen. Aanbieders hullen zich in nevelen over de vindplaats. Er zouden maar liefst 84 gezonde mineralen in zitten. Allemaal onzin.

Als het aan de aanbieders van Himalayazout ligt, kom je er niet achter wat de exacte vindplaats is. “De zuidwestelijke Himalaya”, daar moet je het mee doen. Wie met die mysterieuze plaatsaanduiding genoegen neemt, droomt misschien wel weg en ziet hoge boeddhistische kloosters voor zich. En biddende monniken met uitzicht op de Mount Everest.

Dat is misleiding nummer 1. In werkelijkheid wordt Himalayazout gewonnen in een van de grootste industriële zoutmijnen ter wereld. Deze ligt niet in, maar ver naast het hoogste bergenmassief ter wereld. Op maar liefst 300 kilometer afstand ligt de Kwehra zoutmijn, in Punjab, Pakistan, niet ver van Islamabad. Het is de op een na grootste zoutmijn ter wereld en in Pakistan wonen nauwelijks boeddhisten, maar vooral moslims.

In de commerciële boodschappen op internet worden meer mystieke zaken gesuggereerd. Esoterische types waarschuwen voor het verderfelijke proceszout, waar ook ons in Nederland gedolven keukenzout onder zou vallen. Beter is ‘full spectrum’ zout, waar maar liefst ’84 mineralen’ in zouden zitten.  Het zou zelfs goed zijn voor de bloeddruk, wat werkelijk een wonder is. Zout is nu eenmaal een belangrijke oorzaak van een te hoge bloeddruk.

Welke wonderbaarlijk goede mineralen in het Himalayazout zouden zitten , dan blijft weer vaag. Maar nogal wat consumenten gaan er grif voor, en de prachtige roze kleur van het zout werkt er aan mee. In werkelijkheid is de kleuring van de kristallen afkomstig van ijzer. Zeg maar: roest.

In Duitsland besloot het Bayerische Landesamt fur Gesundheit und Lebensmittelsicherheit de roze kristallen eens onder de microscoop te leggen. De uitslag was ontnuchterend. Meer dan 98 procent van het Himalayazout heeft exact dezelfde samenstelling als het allergoedkoopste keukenzout: natriumchloride. Ook dat is oorspronkelijk zeezout. Onze zoutlagen in het oosten dateren ook van miljoenen jaren geleden toen Nederland bij het ontstaan van de huidige continenten op drift ging en van een subtropisch land overging in een woestijn, waar alle zeewater verdampte. Wat verhalen vertellen betreft kunnen de marketeers van Akzo nog wat leren van de Pakistani.

Van de 84 beloofde elementen in het Himalyazout konden de onderzoekers er slechts acht traceren, waarvan sommigen in zo’n kleine hoeveelheid, dat er bij normaal zoutgebruik geen enkele werking van uit kan gaan. Niets ‘bio-energetische werkzaamheid’ dus.

We gingen zelf nog even na wat het prijskaartje is voor de roze kristallen en konden geen verpakking vinden van minder dan een pond aan gewicht. Onder de vijf euro was het niet verkrijgbaar, niet bij EkoPlaza en ook niet in de groothandel voor de horeca, de Hocras. In de Albert Heijn vonden we al een pak euorshopperzout voor 0,24 euro en Jozo zout voor 0,45 euro, beiden dus nog goedkoper dan strooizout, wat een afvalproduct is.

Wie zijn verstand gebruikt en op zijn portemonnee let, duikt dus in de onderste schappen van de supermarkt, als er zout op tafel moet komen. En het beste gezondheidsadvies is en blijft: gebruik er zo min mogelijk van.

Website over het Duitse onderzoek naar Himalayazout