De Tweede Kamer gaat akkoord met een wetsvoorstel over nieuwe windparken op zee. Er is een meerderheid voor  de‘ Wet Windenergie op Zee’.

Het scheelt ook dat Rene Leegte van de VVD moest verdwijnen, omdat hij zijn advieswerk voor Plantlab niet netjes had gemeld. Leegte was een verklaard tegenstander van windenergie. 

Eerder liet minister Kamp van Economische Zaken al weten dat eerdere rekensommen over windenergie op zee voor de Rijksoverheid een stuk goedkoper gaan uitvallen. De kosten van de windmolens is omlaag gegaan, waardoor het subsidiedeel miljoenen euro’s gunstiger uitpakt: nog slechts 12 miljard. Of die rekensom nu wel klopt, dat betwijfelen heel wat Kamerleden.

De wet ligt in lijn met het Energieakkoord dat in 2013 in de SER werd afgesloten door regering, bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties. De ambitie is om het percentage hernieuwbare energie op te voeren tot 16 procent in 2023, omgerekend 4450 megawatt.

Nederland loopt qua percentage sterk achter bij andere Europese landen. Van alle Europese landen produceren alleen Malta en Luxemburg nog minder duurzame stroom. Landen als Zweden produceert al meer dan de helft van de nationale elektriciteit door middel van duurzame bronnen. De te behalen doelstelling is dan ook al overschreden. Dat geldt ook voor Bulgarije. Estonia, Roemenië en Italië hebben hun doelstelling voor 2023 nu al bereikt.

Het Nederlandse streefpercentage van 16 is door deze koplopers nu als gemiddelde in Europa al bijna bereikt: dat gemiddelde is nu 15 procent.

De Eurostat cijfers waaruit blijkt hoe groot de inhaalslag van Nederland nog is.