P+ ontmoet icoon Daan Roosegaarde
Daan Roosegaarde wil ontwerpen om het leven te verbeteren. De sociaal ontwerper / kunstenaar maakt het concreet door in hartje Being smog uit de lucht te filteren.
Van het opgevangen koolstof maakt hij juwelen. Het zijn iconen voor morgen, die wereldwijd de aandacht trekken. Roosegaarde is volgens de nieuwe P+ People Planet Profit een icoon voor Nederland, met zijn ‘design to improve life’. Hij staat dan ook de cover, die hij mede hielp uitzoeken.
Het artikel in de nieuwe P+ begint zo.
Iedere bezoeker krijgt van de sociaal ontwerper eerst een rondgang door zijn ’laboratorium’, verstopt in de troosteloze ambiance van een Waddinxveens industrieterrein. Een gezelschap techneuten en ontwerpers - in wisselende samenstelling - broeit hier maanden op ogenschijnlijk onmogelijke concepten.
Want wie tegen Daan Roosegaarde (1979) zegt dat iets niet kan, mag verwachten dat hij er juist dan mee aan de slag gaat.
We kennen Roosgaarde als winnaar van tal van prijzen, als veelgevraagd spreker en VPRO-zomergast van vorig jaar. Met zijn tot op de seconde voorbereide televisieavond kreeg hij landelijke bekendheid. “De reacties waren overweldigend, emotioneel ook.” Er reisden zelfs mensen af naar Waddinxveen om hem handgeschreven brieven te overhandigen, zo onder de indruk waren ze van zijn bijna geniale pogingen om de natuur zelf de problemen van ons mensen te laten oplossen. Want: waarom een stekker in het stopcontact steken als er vuurvliegjes en lichtgevende planten en kwallen bestaan?
Maar die rondleiding dus. Die voert ons langs een maquette van een smogvrij-park dat hij in Being aanlegt. Laserstralen laten zien waar de vuile mist nog hangt. Waar de lucht schoon is, zie je geen scherpe groene straal. Roosegaarde gaat langs een prototype van de lotusbloem die gemaakt is van een folie dat op menselijke warmte reageert. Langs een maquette van een enorme wand die in Schiphol moet komen: van 3D wolken, lichtgevend en richtinggevend. De passagiers wordt door wisselende LED-lampen die als de zon door de wolken schijnen de weg naar de douane gewezen. Tenslotte passeren we ook een wandmeubel waarin de vele publicaties over Roosegaarde hoog en slordig liggen opgestapeld. Op de bovenste plank alle awards die hij mocht ontvangen - onder het stof. “We gaan slecht met onze prijzen om, haha!”
Hij vertelt dat hij het proces - hoe hij tot zijn projecten komt en met wie hij samenwerkt - bijna nog belangrijker vindt dan het project zelf. Herhaaldelijk valt de naam Heijmans, de bouwgigant met wie hij samenwerkt om te kijken of er snelwegen kunnen komen die niet meer door lampen maar door lichtgevende materialen te markeren zijn. In Brabant is hij momenteel een lichtgevend fietspad aan het aanleggen.
Hij neemt ons mee naar een donkere ruimte waar we zo’n lichtgevende stoeptegel bewonderen. Let wel: bewonderen - want deze stoeptegel is mooi! Er is een materiaal in verwerkt dat ’s nachts een uur of acht het overdag opgeslagen licht uitstraalt. Straks zal het pad zich in de nacht als een lichtgevende ketting door het Brabantse park kronkelen. Wat zal het een sensatie zijn er overheen te fietsen. Juist dat is de bedoeling van Roosegaarde, dat ’er iets met je gebeurt als je daar je weg vindt’. De vormen in het wegdek zijn ook nog eens nog geïnspireerd op het laatste schilderij van Van Gogh; de dreigende onweerslucht is bij Roosegaarde oplichtend geworden.
Wat Heijmans betreft: ”Het gaat mij er niet om potjes lichtgevende verf aan ze te verkopen. Ik wil met hen producten bedenken en ontwikkelen, over een periode van jaren. Zo hebben we niet één idee, maar wel twintig. Met Heijmans waren we bezig met de slimme snelwegen en opeens kregen we de vraag of het ook kon op fietspaden, bijvoorbeeld in Nuenen. Daar hadden we nog niet over nagedacht. Daar kwam de ANWB mee, een cadeautje!”
De rest van het artikel is te lezen op de PDF, die wij gratis aanbieden. Zie de linkerkolom onderaan.