De wereld van de Nederlandse hulporganisaties is eerder met een kluwen wol, dan met een lappendeken te vergelijken. Grote organisaties als ICCO, Novib en Cordaid, die tot 108 miljoen euro van de overheid ontvangen, staan naast particuliere eenmansinitiatieven: mensen die na een reis naar een exotisch oord gegrepen werden door de armoede en 'daar iets tegen willen doen'. Een stichting DOEN, ook lid van Partos, kan juist weer met eigen middelen als gelden uit de Postcodeloterij duurzame initiatieven ondersteunen. Minister Van Ardenne juicht de bundeling daarom toe. Het kan de enorme toestroom van subsidie-aanvragen bij haar departement stroomlijnen en de belasting van het ambtelijk apparaat verlichten. Het Partos-lidmaatschap zou zelfs kunnen uitgroeien tot een soort keurmerk. Steeds meer partijen doen aanspraak op het budget van Van Ardenne, terwijl de minister niet langer meer garandeert dat zij minimaal 11 en maximaal 14 procent daarvan aan hulporganisaties doorgeeft. Zij staat een samenwerking met bedrijven voor en biedt inmiddels 79 miljoen steun aan exportbevordering. Projectleider Marie-Trees Meereboer van Partos zegt tegen P+ dat de samenwerking met bedrijven voor haar zeker geen prioriteit is. "Nog even niet. Het is aan individuele leden, om partnerships met het bedrijfsleven te vormen. Misschien wel op overkoepelend niveau, bijvoorbeeld met het nieuwe Kenniscentrum MVO. Wij gaan eerst als belangenbehartiger van onze leden optreden. De aandacht van de politiek voor het armoedevraagstuk verslapt. De vaste aanvallen van de VVD op het budget worden steeds minder weersproken. En ook de exportbevordering en middelen voor onderwijs vervuilen het budget van Ontwikkelingssamenwerking."