P+ mocht getuige zijn van de wijze waarop de Versnellingskamer werkt. Redacteur Bart Speleers oordeelde: "Een geniaal ding". Facilitator Petra te Raa van Twynstra Gudde legt de werking uit: "De Versnellingskamer is een met computers geoutilleerde vergaderomgeving, waar de deelnemers via de pc hun bijdrage kunnen intikken aan de hand van een vooraf geformuleerde vraagstelling. Anoniem. Iedereen is gelijk. Elke mening of idee doet er toe. Je ziet de reacties van anderen dus in beeld verschijnen en je kunt daar wel of niet op reageren. Omdat niemand weet wie op wie reageert, kun je ook dingen intikken die je eigenlijk stom vindt. Of eigenlijk niet hardop zou durven zeggen. In organisaties waar conflicten heersen, is dat een manier om een impasse te doorbreken. Bovendien komt er door het gebruik van de computer een voorkeurslijstje uit. De deelnemers zien na afloop in welke richting de meeste mensen denken. Het kan dan voorkomen dat het echte briljante idee pas op nummer 5 staat, maar het wordt wel meegenomen en besproken. Op termijn kan het alsnog herkend worden, wanneer de Versnellingsessie een actieplan tot gevolg heeft." War Child is een organisatie die karakter kreeg toen de Britse producer Brian Eno (ex-Roxy Music) zich ermee begon te bemoeien. Hij was niet de eerste oprichter, maar bracht met zijn muziek wel voldoende geld bijeen om medicijnen (insuline) te kunnen kopen voor de kinderen van Sarajevo. War Child ontstond in 1993 ten tijde van Balkan-oorlog. Inmiddels kennen meerdere landen zelfstandige stichtingen onder dezelfde naam, waaronder ook Nederland. Nog steeds zijn bekende musici de vaandeldragers van de organisatie, waaronder de operazanger Paverotti.