Immers reageert daarmee op een recent onderzoek, gepubliceerd in het januarinummer van de 'New Scientist'. Wetenschappers van de Universiteit van Oxford toonden voor het eerst wiskundig aan dat complexe netwerken ook op verkeersproblemen kunnen worden toegepast. Boven een bepaalde verkeersintensiteit loont het bijvoorbeeld om wegen naar het centrum te sluiten in plaats van wegen toe te voegen. Naarmate het aantal wegen en verkeersbewegingen via het centrum toeneemt, neemt de doorstroom af en worden routes buiten het centrum om interessanter. Immers, tevens senior-onderzoeker aan de afdeling mobiliteit en logistiek van TNO Delft, is blij dat het verband mathematisch is bewezen. Het inzicht op zich is echter volgens hem al oud. Dat staat sinds 1968 als de 'Braess paradox' bekend. "Als je in een al druk radiaal netwerk nog een schakel toevoegt", verduidelijkt hij, "wordt inefficiëntie in de vorm van reistijdverlies sterker. Er zijn overigens wel meer redenen om het verkeer uit binnensteden te weren." De verkeersdeskundige ziet de natuur als een krachtige metafoor voor hoe we onze verkeersinfrastructuur beter zouden kunnen inrichten. Een kenmerk van natuurlijke complexe systemen is dat hun patroon wel voorspelbaar is maar de precieze invulling ervan niet. "In kritieke situaties - als het systeem vastloopt - moet je dus heel directief optreden. Als alles soepel verloopt", adviseert hij, "kan je beter sturen op welbevinden. Want een zelforganiserend systeem heeft als kwaliteit dat het zichzelf kan vernieuwen. Dat betekent dat de bestuurders ook zelfstandig beslissingen moeten kunnen nemen." P+ Webtip: New Scientist