Tot voor 16 juni 2004 was mestvergisting in Nederland, in tegenstelling tot landen als Denemarken en Duitsland, niet rendabel te noemen. Agrariërs moesten zich aan een nogal strikte meststoffenwet houden. Die verplichtte hen bijvoorbeeld om van alle landbouwproducten naast mest een gedetailleerde rapportage te overleggen, wilden ze die meevergisten. Zonder die producten konden ze nauwelijks rendement uit het vergistingproces halen. Maar mét de verplichte rapportage, zo citeerde de P+ website boerenorganisatie LTO vorig jaar, werd deze vorm van duurzame energieopwekking veel te duur. Door de 'positieve lijst' is dat voorbij. Enkele hobbels moeten nog wel worden overwonnen. Zo kan men volgens de wet niet met minder dan de helft mest vergisten terwijl bermgras niet in alle gevallen de installatie in kan. "Langs drukke snelwegen", verklaart Neeft, "is de concentratie verontreinigingen in het gras al snel te hoog." Als die moeilijkheden opgelost zijn, komt mestvergisting pas goed op stoom. Ondertussen ontspruiten overal ten lande nieuwe initiatieven. In het Friese Hallum was men het eerste. Daar worden vanaf begin januari rundveemest en maïsresten omgezet in biogas en compost. In een andere noordelijke provincie wil men de vrijgekomen warmte zelfs gebruiken voor verwarming van een nabijgelegen zwembad. Mestvergisting blijkt echter een lichtpuntje van nauwelijks één MW (Megawatt) in energieopwekking uit biomassa. Bij energiebedrijven en afvalverbranders met hun grote projecten is het onderscheid met afval soms flinterdun. De milieubeweging heeft dan ook regelmatig succesvol bezwaar tegen hun initiatieven aangetekend en zodoende, ook voor 2005, een slot op de groei van het biomassavermogen gezet. P+ Webtip: Brief van Minister Veerman aan de Tweede Kamer