In dagblad Trouw van vandaag laten de gepensioneerde Van Andel en zijn zoon hun grote ongeduld blijken. Hun vinding past uitstekend in het overheidsbeleid, dat tuinders voorschrijft in 2020 het gebruik van fossiele brandstof met 80 procent te reduceren. Nu zetten tuinders in de zomer de ramen nog open, om de overtollige warmte kwijt te raken. De warmtewisselaren van Van Andel slaan de hitte ondergronds op, om 's winters te kunnen gebruiken als verwarming. In de krant zegt zoon (ook fysicus) Van Andel vandaag: "In research zijn we heel sterk. Maar na het onderzoek komt de echte investering en de eerste producten zijn niet rendabel. Dus daar durven ambtenaren hun vingers niet aan te branden. Het geld wordt dus opgevreten door adviseurs, consultants, projectbegeleiders en stuurgroepleden, die door het ministerie bij het project worden betrokken. De managers zeggen vervolgens dat de techniek teveel geld kost en dat de risico's niet te overzien zijn. Dus dan moet er weer een rapport worden geschreven door een adviesbureau dat zegt dat het een haalbaar project is, zodat de ambtenaren daar naar kunnen verwijzen als er toch iets misgaat. In feite worden de bureaus betaald om bij tegenslagen de schuld op zich te nemen. Het zou grappig zijn als het niet diep droevig was." Noor van Andel zelf, tegen P+: "Ik had eerst een onderzoekspotje voor het ontwikkelen van de warmtewisselaars, maar dat budget werd door de stuurgroep op nul gezet. Om vervolgens een vier keer zo groot budget voor onderzoek aan de universiteit Wageningen te geven. Volkomen belachelijk, want dat onderzoek had ik al lang gedaan. Nu komt vervolgens Wageningen aan mij vragen: wat moeten we doen?" De Van Andels werkten aan hun nieuwe vinding in een oude kapperszaak, in Almelo. Vader Van Andel staat zowel bekend om zijn wereldbefaamde octrooien (Het Pentagon kocht zijn nieuwe vezel) als om zijn geprononceerde uitlatingen, die ook Akzo Nobel vroeger schrik bezorgden. Maar in zijn klacht staat de chemicus en natuurkundige beslist niet alleen. In P+ komen regelmatig innoverende ondernemers teleurgesteld aan het woord. Sommigen zien zich zelfs gedwongen met hun veelbelovende technologie naar het buitenland uit te wijken. De algemene klacht luidt dat Nederland teveel geld steekt in het onderzoeken van onderzoek, waardoor er uiteindelijk te weinig voor ondernemers overblijft om potentiële kansen een noodzakelijk duwtje te geven. Het is misschien wel een van de belangrijkste obstakels op weg naar de Kenniseconomie, die Nederland nodig heeft om concurrerend te blijven in de wereldeconomie. P+ Webtip: Eredoctoraat Van Andel