Van Peter Vogtländer (voorzitter AER) en Margot Weijnen (TU Delft) tot prof. Wim Turkenburg (Utrecht), Bart-Jan Krouwel (Rabobank), Jan Paul van Soest (zelfstandig energie-adviseur), tot en met Ruud Lubbers en Hans van Mierlo. De 'crème de la crème' op het gebied van nationaal millieubeleid was vrijdagmiddag komen opdraven om hem te horen spreken. En met reden. Meadows werd in 1972 wereldberoemd door het boek 'Grenzen aan de groei' dat wereldwijd de opkomst van de milieubeweging inluidde. In dit eerste rapport aan de Club van Rome kwam z'n onderzoeksteam tot een beknellende conclusie: binnen een eeuw zal het westerse systeem als een dronken man achter het stuur tegen de muur opbotsen. Die muur is de verhouding economische groei versus kosten voor milieuschade. Door afname van fossiele brandstoffen, uitputting van landbouwgronden en een toenemende vervuiling van lucht en water zijn die kosten niet langer op te brengen. Het gevolg? Wereldwijde crises, gevolgd door een aanzienlijk teruggelopen levensstandaard, een gehalveerde wereldbevolking en algemene vervuiling. Op het RIVM te Bilthoven nam hij nu, 30 jaar later, geen gas terug. Integendeel, met z'n tot 2004 bijgewerkte cijfers van 'De grenzen voorbij' - het tweede rapport uit 1992 - scherpte hij z'n conclusies juist aan. "Productie- en consumptiepatronen stijgen verder boven de duurzame niveaus uit. Crises zijn niet over twee generaties maar al binnen deze te verwachten." Van een dergelijk doemscenario schrokken veel beleidsmakers, met name staatssecretaris Pieter van Geel (milieu). Was die in z'n toespraak nog enigszins optimistisch van win-win situaties uitgegaan, in de discussie vroeg hij zich af welke instrumenten de overheid zou moeten inzetten als prijs niet blijkt te werken. "Politici behoren zich af te vragen wat ze aan hun kleinkinderen willen achterlaten", repliceerde Meadows. P+ Webtip: Meadows over zijn 30-Year Update