Zeg nou niet tegen een Wieringer dat hij IN Wieringen woont. Je zou bijna ruzie krijgen. Ware het niet dat het merendeel van de bewoners in het algemeen de gemoedelijkheid zelve is (niet voor niets wordt het dorp Hippolytushoef door z'n leuke kroegjes ook wel 'klein Frankrijk' genoemd). Nee, hij woont OP Wieringen. Het eilandgevoel is er nog altijd aanwezig. Sinds onheuglijke tijden is Wieringen een Waddeneiland. Dat valt goed op luchtfoto's te zien. Waar de Wieringermeerpolders langs kaarsrechte wegen strak geordend zijn, kronkelen de weggetjes op Wieringen langs zandige hoogten en laagten. Bijna een eeuw geleden duurde het nog uren om Alkmaar vanuit Wieringen te bereiken. Totdat men in 1920 met de kleine Afsluitdijk begon, gevolgd door de grote die tijdens de crisistijd aan tienduizenden werk verschafte. Op die wijze ontstonden, al voor de Tweede Wereldoorlog, de Wieringermeerpolders en raakte het eiland door omringend land ingekapseld. De 'hausse' aan werk die dat opleverde, is echter al decennia voorbij. De bedrijvigheid in de kop van Noord-Holland sluimert al jaren. Aan de vooravond van het nieuwe millennium lanceerden de provincie, de twee gemeentes en de plaatselijke VVV met Hoogheemraadschap Noorderkwartier dan ook een groots plan daar wat aan te doen. Vijf visies passeerden in 2004 de revue. Daaruit werd uiteindelijk die van Lago Wirense gekozen, een bouwconsortium van Volker Wessels Vastgoed, Boskalis en Witteveen + Bos. Het plan gaat uit van 800 hectare meer, 500 hectare bos (voor recreatie en natuur), 50 hectare stranden en meer dan 2500 huizen, deels in de kernen van Wieringen en Wieringermeer, deels in het nieuwe gebied. Gaandeweg circuleren echter steeds groter wordende aantallen huizen om de kosten van het plan op te brengen. Bovendien krijgen de eilanders het gevoel absoluut niet betrokken te worden. Ergo: een impasse eind 2004 die de gemeente nu doorbroken heeft. Maar of weer van werkelijk enthousiasme bij de Wieringers sprake is? P+ Webtip: 'De winnende combinatie'