Wie even achter de cijfers kijkt, merkt meteen dat de situatie in Amerika aanzienlijk van die in Nederland verschilt. Potlatch had haar bossen al eerder laten certificeren volgens het Sustainable Forestry Initiative (SFI). Maar daarmee kon men op de Amerikaanse houtmarkt minder uit de voeten: FSC bleek niet alleen bekender maar ook voorwaarde tot het verkrijgen van het felbegeerde groencertificaat van de federale overheid. En juist op die markten is de verantwoorde houtvester actief. Een ander verschil met Nederland is dat die duurzaam beheerde bossen in eerste instantie voor de houtproductie zijn opgezet. Volgens klantspecificaties teelt Potlatch onder meer de Douglas spar, de Red Cadar en Canadese den. Het gecertificeerde hout wordt tegen meerprijs aan de westkust verkocht. Waar Potlatch de toon voor Amerika zet, doet Staatsbosbeheer dat voor Nederland. Met meer dan 136.000 hectare staat deze organisatie veruit aan de top. Deze zomer heeft ze bijvoorbeeld alle bossen in Gelderland laten certificeren. "Houtproductie is zeker geen hoofddoelstelling. Maar als je het publiek FSC-hout wilt laten kopen, zal je toch zelf gecertificeerd moeten zijn", zei Harald van den Akker enige tijd geleden tegen FSC Nederland. Het ligt in de verwachting dat Staatsbosbeheer, na het bosrijke Gelderland, haar bezit in de andere provincies ook onder het FSC label zal laten brengen. Voor slecht beheer van Nederlands bos hoeven maar weinigen bang te zijn: sinds 2003 is al meer dan één-derde van onze nationale bossen FSC gecertificeerd. P+ Webtip: De aanpak van Potlach