Het zijn er nog ongeveer tweeduizend, die op de steile helling van het Torishima eiland wonen. De Amerikaanse Fish and Wildlife service kent ze wel, want ze komen 's zomers altijd de Stille Oceaan overvliegen, naar Alaska. Maar nestelen doen ze toch liever in Japan, op een eiland dat bedreigd wordt door erosie, modderstromingen en zelfs vulkanische uitbarstingen. Het verplaatsen van grote landzoogdieren wil altijd nog wel lukken. Afrikaanse olifanten zijn ermee gered. Maar zulke eigenwijze vogels als albatrossen? Hoe pak je dat aan? Bioloog Greg Balogh zet in op de kuikens. Mits op de juiste leeftijd verplaatst, zou dat wel eens kunnen lukken. "Je krijgt de oudere volgels daar nooit meer weg. Die blijven gewoon zitten als de lavastroom naar beneden komt zetten." Hij is verantwoordelijk voor het reddingsplan. Dat is nodig, omdat de aantallen sterk teruglopen. In oude tijden waren er zoveel van deze albatrossen (vijf miljoen!), dat hun komst werd vergeleken met een wolk sneeuw. Grootste bedreiging vormden lange tijd jagers, die hun veren gebruikten voor het maken van zachte matrassen. Daarna kregen ze last van Franse modetrends, die hun veren voorschreven op dameshoedjes. Balogh: "Een recente bedreiging zijn de zogenaamde 'spooklijnen' in de oceaan, op drift geraakt vistuigen van vele kilometers lang. Maar ook een olieramp kan het einde van de laatste kolonie betekenen. Of teveel vogels die plastic afval aanzien voor voedsel. De vogels genieten inmiddels een beschermde status in de Verenigde Staten, Japan en Canada." P+ Webtip: Kortstaartige albatros