Het ANWR, Amerika's laatste grote wildernis in het noordoosten van Alaska, wordt al jaren door exploitatie bedreigd. Vooral door de 82-jarige Ted Stevens. De invloedrijke senator heeft er bijna z'n levenswerk van gemaakt het laatste stukje kuststrook aan de arctische zee voor olie te ontginnen. Overtuigingskracht heeft Stevens wel. Tijdens een senaatsdebat in 2003 hield de oude rot een groot wit vel papier ophoog. "Zó ziet het gebied eruit", zei hij. Zelfs toen een democraat wees op een prachtige foto-expositie in het Smithsonian Institute over het ANWR, bleef hij in z'n holle retoriek volharden (de expositie werd wegens de politieke aandacht echter wel naar een mindere plaats in het museum verhuisd). Want er staat veel op het spel. Volgens de oliemaatschappijen, gesteund door 'hun' president Bush, moet het ANWR wegens schade van de orkanen nu wel ontgonnen worden. De reserves, geschat op tien miljard vaten, zouden over pakweg tien jaar de afhankelijkheid van importen verminderen. Maar het allerbelangrijkste zijn wel de inkomsten. Nu de olieprijs gestegen is, levert het de staat Alaska en de federale overheid circa tien miljard dollar op. Ruim duizend wetenschappers, alle natuurorganisaties en grote delen van de Amerikaanse bevolking verzetten zich echter tegen zoveel hebzucht en kortzichtigheid. Het kwetsbare gebied, zo groot als de helft van Nederland, is namelijk verre van leeg. De 'Porcupine' kudde, pakweg 130.000 rendieren groot, werpt aan deze kust hun jongen. Trekvogels als sneeuwganzen bouwen hier hun vetreserves voor de lange trek zuidwaarts op. En poolberen hebben de arctische kust nodig, nu het pakijs zich door klimaatverandering steeds verder terugtrekt. "Seismisch onderzoek, watergebruik, proefboringen, lawaai en luchtvervuiling blijven heus niet beperkt tot de 800 hectare voor boringen waarmee de voorstanders nu schermen", schreven ruim duizend wetenschappers begin dit jaar al aan Bush. "We zien nu al de effecten van oliewinning bij Prudhoe Bay (ten westen van het ANWR). Morsen van giftige stoffen, besmet afval en andere vormen van vervuiling komen veelvuldig voor, ondanks stringente regelgeving." Daarom blijven de natuur- en milieuclubs voorzichtig. "Slechte ideeën sterven niet. De olielobby hoeft maar één keer te winnen en het gebied is verloren", aldus Peter Rafle, woordvoerder van de Wilderness Society. Een PDF van zijn organisatie toont de uitgestrekte schoonheid van dit stuk Alaska. P+ Webtip: Alaska Wildlife (PDF)