Skip to main content
P+ Logo
Best Practices voor een duurzame toekomst
11 mei 2006

Prijs voor ton CO2 niet langer overspannen

Het Europese emissierechtensysteem (kortweg EU ETS) is een van de belangrijkste pijlers onder het klimaatbeleid van de Unie. Met de handel in CO2-emissierechten hoopt Europa op een kosteneffectieve manier aan de Kyoto-verplichtingen van 8 procent CO2-reductie te voldoen. Vanaf januari 2005 kunnen een slordige 12.000 bedrijven, groter dan 20 MWth, de rechten op de uitstoot van kooldioxide kopen of verkopen. In totaal zijn die bedrijven goed voor 46 procent van alle CO2-emissies in de EU. Volgens de gangbare theorie zou een dergelijk cap and trade systeem energie-intensieve vervuilers belasten en een stimulans aan eco-efficiency geven. Stort de CO2-prijs ineen, dan zullen sterkere emissiereducties ook uitblijven, zo luidt de standaard-redenering. Jos Cozijnsen vraag zich af of dat nu het geval is. Op zijn eigen website heeft hij al bijna een jaar geroepen dat de prijzen flink omlaag kunnen. "Emissiehandel is veel te lang in een klein kringetje gebleven. Met een paar dozijn handelaren hield het wel op. Banken en handelaren hadden belang bij een prijs omhoog. Hun activiteiten dreven de prijs halfweg april zelfs even op tot boven de 31 euro per ton. Je voelt dan wel aankomen dat een groot deel daarvan pure speculatie is", meent Cozijnsen. Volgens hem is het voor toenemende klimaatverandering veel belangrijker dat er sowieso een prijs op CO2 zit. "In een dynamische markt als emissierechten is het heel interessant voor bedrijven een goede strategie te ontwikkelen. De een neemt meer risico en verhandelt alles, de ander daarentegen maar een beetje. En een derde weet weer een goedkope manier om CO2 in bedrijfsprocessen terug te dringen. Timing is daarin van groot belang." Op de korte termijn zorgt emissiehandel nog niet voor duurzame innovatie, meent Cozijnsen. Slechts 15 procent van de Europese emissierechten wordt op dit moment verhandeld terwijl de cijfers van de grootste vervuilers (Duitsers, Polen, Engelsen en Italianen) nog niet bij de EU-commissie binnen zijn. De periode 2008 - 2012 wordt ongetwijfeld belangrijker. "Dan gaat het grotere volume echt tellen", besluit hij. P+ webtip: website Jos Cozijnsen