Als er een school van wereldverbeteraars is die vindt dat je van je standpunten geen absoluut geloofsartikel moet maken, dan is Gerard Krul daarvan de profeet. Niets is heilig. Zelfs ons eigen vak niet, de journalistiek. In een van zijn columns: "Hij mag graag verhalen vertellen en is geen boekhouder als het om de absolute waarheid gaat. Met die waarheid wint een verhaal zelden aan schoonheid en er is al zoveel leed op de wereld. Met een beetje passen en meten hoef je geen woord te liegen en kom je dichterbij de lach. Dat ben ik dus."
Ook al ken ik ze nog bijna uit het hoofd, ik herlees de stukjes die hij schreef, in die eerste jaargang van het FNV Magazine, 1986. Krul voerde de dwarse titel 'Andersom'. Hanteerde daarin zelfspot als stijlmiddel. Over het eerste lezersonderzoek, dat een keurig rapportcijfer 7 opleverde, maar ook een heel klein percentage ontevreden lezers: "U zult potdomme van ons gaan houden. Allemaal. Net zoals wij dat doen." En ik zie die kopij weer voor me, in een roes geschreven, op een ouderwetse koffermachine, waarbij de letters dansten als een muziekpartituur.
Niet op de barricades vocht Krul De Grote Strijd Des Levens. Dat kon ook achter de schermen, of in het café. "Het is een prachtige avond geworden. We hebben het hoogste lied gezongen en veranderden, en passant, de wereld." Om later te ontdekken dat hij een homopaar in dronkenschap de toezegging had gedaan om te spreken op een discussieavondje. En in zijn woonplaats Delft overal aanplakbiljetten aantrof met zijn naam er op en de titel van zijn voordracht: "Is Sinterklaas homo?"
Zulke dingen gebeurden alleen hem. Wie op deze wereld kreeg het anno 21ste Eeuw nog voor elkaar om in een uitgestorven Lelijke Eend een bijna fatale botsing te krijgen met een andere Lelijke Eend? Krul. Een keer ruilden wij auto's om. Ik moest erg wennen aan het kijkgaatje dat hij in zijn nog nooit gewassen voorruit had gepoetst, om nog iets van de weg te kunnen zien. Hij bleek ook een iets ander systeem te hanteren dan ik, om te checken of er nog voldoende benzine in de tank zat. Hij zette de teller na het tanken op nul, en tankte opnieuw wanneer er zijns inziens een bevredigend aantal kilometers waren afgelegd. Die gewoonte werd hem precies in het midden van de Schipholtunnel fataal. Met slechts 123 gereden kilometers op mijn dagteller stond hij stil. Met een finaal leeggereden tank.
Wat hebben we gelachen. En wat heb ik veel van hem geleerd. Zijn idee om een blad op te richten dat eigendom is van meerdere partners, is de basis geweest van P+ People Planet Profit, ruim vijftien jaar later. Wat heeft het mij altijd gespeten dat hij weer terugging, naar Het Vrije Volk en de havens van Rotterdam, zijn ondergang tegemoet.
Nooit eerder iemand ontmoet die na 'Een Zware Nacht Werken', (dan had hij gedroomd), 's ochtends sprak over de liefde. En dat nog opschreef ook. Bijna profetisch zijn deze zinnen nu, waarin hij commentaar leverde op het sterven van een vrachtwagenchauffeur. "Hij is doodgegaan aan zijn hart. Begrijpelijk, want dat heeft-ie ook het meeste gebruikt in zijn leven. (-) Onrechtvaardig jong. De grootste klootzakken kunnen de negentig halen. Het zijn vaak de goeien die zo vroeg gaan."
Mijn held Gerard Krul was een hele goeie. Hij trok niet meer dan 55 jaar.