Burtynsky is een fotograaf die zijn camera in dienst stelt van het Hogere Doel. Dat blijkt ook uit zijn bedankbrief, toen hij vorig jaar de TED Prijs won. Er werd hem toen gevraagd een wens te doen, om de wereld te verbeteren. Zijn commentaar: "Dat is een ironisch verzoek, want al 25 jaar maak ik foto's die het ingrijpen van de menselijke industrie in het landschap veroordelen. Maar mag ik een wens doen, dan is het deze. Ik wil dat mijn foto's helpen om mensen te inspireren om te werken aan een mooie groene toekomst."
De foto's van Burtynsky zijn monumentaal, ook al hebben ze een recyclingberg vol roest als onderwerp. Hij durft ook plekken aan die minstens zo beroemde fotografen als de Braziliaan Salgado al eerder vastlegden, zoals de scheepskerkhoven in Bangladesh. Burtynsky toont de half gesloopte schepen nat en in het avondlicht. Maar nog steeds kijken mensen terug naar zijn eerste werk. De verlaten mijnen in Canada. Zo ziet de uraniumwinning er dus uit. Of een verlaten nikkelmijn, die het landschap kleurt als de Dag des Oordeels (zie de foto's op zijn website onder Breaking Ground). Het is alsof mensen in de openlucht grootscheepse chemische proeven hebben gedaan, om snel weg te rennen na het mislukken daarvan. De oliezandwinning is daar ook een voorbeeld van.
Op zijn website verklaart hij het volgende: "Deze beelden zijn een metafoor voor het dilemma van ons bestaan. Ze zoeken de dialoog tussen afschuw en aantrekking, tussen verleiding en angst. Wij worden gedreven door verlangen: een kans op een beter bestaan. Toch weten we bewust of onbewust dat de wereld moet lijden voor deze zucht naar succes. Onze afhankelijkheid van de natuur om ons de grondstoffen te verschaffen voor onze consumptie en onze bezorgdheid voor het welzijn van onze planeet plaatst ons voor een ongemakkelijk dilemma. Mijn foto's functioneren als spiegelde plassen van onze tijd."
P+ Webtip: Website Burtynsky