Marly Theunisse kapt weg door bos van koffiekeurmerken
Zou het werken? Een systeem voor koffie dat lijkt op het systeem zoals je dat ziet wanneer je een auto koopt, of een wasmachine? Uit alweer wat oudere onderzoeken bleek dat autoverkopers hun klanten nauwelijks op de milieuwinst van een bepaald model wezen. De uitstraling bleek belangrijker dan het benzinegebruik. Maar toen kostte een liter gewone Euro nog geen 1,30 euro of meer. Bij witgoed lijkt het energiegebruik overigens wel zwaarder mee te wegen, in de keuze voor een bepaald merk of model.
Marly Theunisse schrijft: "Een goed idee zou zijn een overkoepelende gedragscode die minimum- én maximumeisen of niveau's formuleert voor de labelling van duurzame koffie. Voor dit paraplulabel of overkoepelende gedragscode kan de verdeling als volgt zijn:
. Niveau 1 (groen): biologisch & Fairtrade, waarbij kan worden uitgegaan van de reeds bestaande normen voor biologische landbouw en de handels-voorwaarden van Max Havelaar, aangevuld met normen van ILO en door de Verenigde Naties (VN) internationaal erkende bepalingen.
. Niveau 2 (geel): milieuvriendelijk & Fairtrade, waarbij het niveau kan worden gebaseerd op Eurepgap, met als aanvulling bescherming van flora en fauna, aangezien "gecertificeerde planta-ges een veilige haven vormen voor wilde dieren en vaak als bufferzone functioneren langs en tussen natuur)parken." Dit aangevuld met de normen van Max Havelaar, ILO en de VN.
. Niveau 3 (oranje): milieuvriendelijk en wereldmarktprijs met een duurzaamheidspremie. Dit zou opgebouwd kunnen worden naar het bestaande model van Utz Kapeh, in samenspraak met bijvoorbeeld Rainforest Alliance.
. Niveau 4 (rood): wereldmarktprijs, ofwel reguliere koffie.
De uiteindelijke labelling van de koffie in de winkel zou weergegeven kunnen worden door middel van een permanente en consequente kleurgradatie van de schapkaartjes. Van reguliere koffie - rood -, tot en met Fairtrade én biologisch - groen -, met daar tussen de andere meer of minder duurzame koffie."
Marly Theunisse legde haar idee aan betrokken partijen voor. Ze kent ze, want werkte zowel voor Solidaridad als Utz Kapeh. Ze kreeg commentaar terug. Ook dat vinden we terug in haar verslag. Onder meer van Nico Roozen (Oprichter Max Havelaar, nu directeur Solidaridad). Hij erkent dat het in ieder geval belangrijk is dat de verschillende certificeerders elkaar erkennen, ongeacht product of assortiment. Dit in de zin van "harmonisering van gedragscodes, samenwerken in de certificeringspraktijk en elkaar versterken in de communicatie."
P+ Webtip: Koffiedik (PDF)
Marly Theunisse schrijft: "Een goed idee zou zijn een overkoepelende gedragscode die minimum- én maximumeisen of niveau's formuleert voor de labelling van duurzame koffie. Voor dit paraplulabel of overkoepelende gedragscode kan de verdeling als volgt zijn:
. Niveau 1 (groen): biologisch & Fairtrade, waarbij kan worden uitgegaan van de reeds bestaande normen voor biologische landbouw en de handels-voorwaarden van Max Havelaar, aangevuld met normen van ILO en door de Verenigde Naties (VN) internationaal erkende bepalingen.
. Niveau 2 (geel): milieuvriendelijk & Fairtrade, waarbij het niveau kan worden gebaseerd op Eurepgap, met als aanvulling bescherming van flora en fauna, aangezien "gecertificeerde planta-ges een veilige haven vormen voor wilde dieren en vaak als bufferzone functioneren langs en tussen natuur)parken." Dit aangevuld met de normen van Max Havelaar, ILO en de VN.
. Niveau 3 (oranje): milieuvriendelijk en wereldmarktprijs met een duurzaamheidspremie. Dit zou opgebouwd kunnen worden naar het bestaande model van Utz Kapeh, in samenspraak met bijvoorbeeld Rainforest Alliance.
. Niveau 4 (rood): wereldmarktprijs, ofwel reguliere koffie.
De uiteindelijke labelling van de koffie in de winkel zou weergegeven kunnen worden door middel van een permanente en consequente kleurgradatie van de schapkaartjes. Van reguliere koffie - rood -, tot en met Fairtrade én biologisch - groen -, met daar tussen de andere meer of minder duurzame koffie."
Marly Theunisse legde haar idee aan betrokken partijen voor. Ze kent ze, want werkte zowel voor Solidaridad als Utz Kapeh. Ze kreeg commentaar terug. Ook dat vinden we terug in haar verslag. Onder meer van Nico Roozen (Oprichter Max Havelaar, nu directeur Solidaridad). Hij erkent dat het in ieder geval belangrijk is dat de verschillende certificeerders elkaar erkennen, ongeacht product of assortiment. Dit in de zin van "harmonisering van gedragscodes, samenwerken in de certificeringspraktijk en elkaar versterken in de communicatie."
P+ Webtip: Koffiedik (PDF)