gDiapers heeft wel een punt. De babyluier stelt duurzame ouders voor een van de moeilijkste dilemma's die er in het huishouden bestaan. Wie plastic luiers koopt, levert een versnelde bijdrage aan de afvalberg. In de Verenigde Staten gaat het om een jaarlijkse hoeveelheid van 18 tot 23 miljard stuks. Wie luiers uitwast, gebruikt stroom en water en wasmiddel. Daarom bedacht deze Amerikaanse firma een oplossing volgens het principe 'Cradle to Cradle'. Je ontneemt bestanddelen aan de natuur, maar geeft deze ook weer terug op een manier waarop ze makkelijk kunnen worden opgenomen in een eco-systeem.
De hamvraag: doen die luiers wel waar ze voor bedoelt zijn? Heel veel vocht opnemen? Jazeker, melden ons Jason and Kim Graham-Nye, de uitvinders van gDiaper, vanuit Portland, Oregon. De cellulose is gemaakt van zachte houtsoorten, uit duurzaam beheerde bossen. Door een speciaal drogingproces nemen de vezels meer vocht op. We spreken dan van: "Fluffed Wood Pulp". En het is precies dit goedje dat in de toiletpot gestampt kan worden. Dan valt het weer uiteen, zonder de riolering te verstoppen. Dat doet toiletpapier tenslotte ook niet. En je moet ze de kost niet geven die daar enorme hoeveelheden van gebruiken. Vraagt u maar eens na in eigen kring, desnoods anoniem. Wie gebruikt er 1 papiertje? Wie 2? Wie 3? En hoe lang zijn die papiertjes?
Helaas is gDiapers nog niet op het vasteland van Europa verkrijgbaar. Je moet ze uit de Verenigde Staten laten overkomen, waar ze in alle winkels van Whole Foods en Wild Oats liggen. Of doe net als de familie Graham-Nye, die wel zo eerlijk is om te bekennen niet de echte uitvinder te zijn. Toen ze hun eerste baby in de luiers wilden doen, zocht het echtpaar de hele wereld af naar een duurzame oplossing. Helemaal "down under" Australië vonden ze de doorspoelbare luier, in Tasmanië. Daarna was het nog slechts een kwestie van goed kopiëren.
P+ webtip: gDiapers