Eosta biedt CO2-uitstoot op biologisch product
Het gesleep met voedsel is milieuorganisaties al jarenlang een doorn in het oog. Langzamerhand komt de top in zicht, met name in Engeland dat ruim driekwart van hun levensmiddelen van buiten het eilandenrijk aanvoert. Is het niet absurd dat Groot-Brittannië 60.000 ton kip naar Nederland exporteert terwijl Nederland 30.000 ton kip naar Groot-Brittannië uitvoert? Of dat Europese supermarkten een steeds groter assortiment goedkope Australische en Zuidamerikaanse wijnen aanbieden terwijl de Franse boeren hun goede wijn aan de straatstenen niet kwijt kunnen? Of er bio-ethanol van moeten maken zoals P+ vorig jaar nog schreef?
De laatste jaren gaan er dan ook geluiden op om consumenten te laten zien waar hun producten vandaan komen en wat dat nu precies aan milieukosten oplevert. Jules Pretty, milieuprofessor uit Essex en alweer vijftien jaar geleden uitvinder van het begrip 'voedselkilometers', heeft het voor Engeland eens uitgerekend. "Mochten alle Britten kiezen voor biologische voeding die in hun nabije omgeving is geteeld en die ze te voet, per fiets of met de bus zijn gaan inkopen, dan kan er in de UK ruim zes miljard euro milieukosten worden bespaard", zo schrijft hij in het vorig jaar verschenen rapport 'Farm Costs and Food Miles: an assessment of the full costs of the UK weekly food basket'.
Biologische voeding die in een straal van dertig kilometer door boeren wordt geteeld en ook door hen op boerenmarkten wordt aangeboden, is inderdaad echt duurzaam te noemen. Maar als die voeding uit Egypte, Zuid-Afrika of Australië komt, is het een ander verhaal. Dan is conventionele teelt uit de nabije omgeving van de consument qua milieudruk veel gunstiger, stelt de milieubeweging. Hoewel The Economist vorig jaar op een totaal andere rekensom uitkwam.
Volkert Engelsman wil als mondiale im- en exporteur van biologische producten onder geen beding bevoogdend worden. "Het is aan de mondige consument zijn of haar eigen oordeel te vormen. Er spelen ook sociaal-culturele aspecten mee. Want wat als je met je aankoop de kleine boeren in Egypte steunt? En een streekeigen ambachtelijk product kan veel inefficiënter vervaardigd zijn dan een product van bijvoorbeeld Unilever die de aardbeien voor de yogurt uit Polen haalt. Dat telt natuurlijk ook in de CO2 uitstoot van het product mee", zegt hij.
Voorlopig is het 'Nature and More' label de enige in Nederland die met hun CO2-vermelding de discussie op scherp stelt. Over het algemeen durft de biologische sector - die sowieso minder CO2 uitstoot dan de reguliere - het niet aan hun producten op alle sociale en milieuaspecten door te rekenen. Volgens Volkert laat de biologische sector daarmee kansen op kapitalisatie van innovatie liggen. Uitsluitend streekeigen producten promoten, gaat immers voorbij aan het feit dat we in een globaliserende wereld leven.
P+ webtip: Nature and More
De laatste jaren gaan er dan ook geluiden op om consumenten te laten zien waar hun producten vandaan komen en wat dat nu precies aan milieukosten oplevert. Jules Pretty, milieuprofessor uit Essex en alweer vijftien jaar geleden uitvinder van het begrip 'voedselkilometers', heeft het voor Engeland eens uitgerekend. "Mochten alle Britten kiezen voor biologische voeding die in hun nabije omgeving is geteeld en die ze te voet, per fiets of met de bus zijn gaan inkopen, dan kan er in de UK ruim zes miljard euro milieukosten worden bespaard", zo schrijft hij in het vorig jaar verschenen rapport 'Farm Costs and Food Miles: an assessment of the full costs of the UK weekly food basket'.
Biologische voeding die in een straal van dertig kilometer door boeren wordt geteeld en ook door hen op boerenmarkten wordt aangeboden, is inderdaad echt duurzaam te noemen. Maar als die voeding uit Egypte, Zuid-Afrika of Australië komt, is het een ander verhaal. Dan is conventionele teelt uit de nabije omgeving van de consument qua milieudruk veel gunstiger, stelt de milieubeweging. Hoewel The Economist vorig jaar op een totaal andere rekensom uitkwam.
Volkert Engelsman wil als mondiale im- en exporteur van biologische producten onder geen beding bevoogdend worden. "Het is aan de mondige consument zijn of haar eigen oordeel te vormen. Er spelen ook sociaal-culturele aspecten mee. Want wat als je met je aankoop de kleine boeren in Egypte steunt? En een streekeigen ambachtelijk product kan veel inefficiënter vervaardigd zijn dan een product van bijvoorbeeld Unilever die de aardbeien voor de yogurt uit Polen haalt. Dat telt natuurlijk ook in de CO2 uitstoot van het product mee", zegt hij.
Voorlopig is het 'Nature and More' label de enige in Nederland die met hun CO2-vermelding de discussie op scherp stelt. Over het algemeen durft de biologische sector - die sowieso minder CO2 uitstoot dan de reguliere - het niet aan hun producten op alle sociale en milieuaspecten door te rekenen. Volgens Volkert laat de biologische sector daarmee kansen op kapitalisatie van innovatie liggen. Uitsluitend streekeigen producten promoten, gaat immers voorbij aan het feit dat we in een globaliserende wereld leven.
P+ webtip: Nature and More