De naam van een verdrag kan een groot obstakel zijn, signaleert Gore. President Carter merkte dit in 1979 met het SALT-verdrag, bedoeld om de wapenwedloop een halt toe te roepen. Het voorstel stuitte op zoveel weerstand, dat het onhaalbaar werd. Zijn opvolger, president Reagan hernoemde en herformuleerde het verdrag Start en loste zo het probleem op. Zo kan het volgens Gore met Kyoto ook gaan. "We moeten daar niet tot 2012 mee wachten", schrijft hij. Zonder daarbij met een woord de nieuwe presidentsverkiezingen te noemen.
Wij citeren de man die steeds zegt zich niet verkiesbaar te stellen, maar zich wel profileert als een internationaal staatshoofd-in-spe: "A new treaty will still have differentiated commitments, of course; countries will be asked to meet different requirements based upon their historical share or contribution to the problem and their relative ability to carry the burden of change. This precedent is well established in international law, and there is no other way to do it."
Elk land zijn eigen doelstelling? Hij is zich ervan bewust dat ook dit voorstel in de VS weer op weerstanden kan stuiten. "There are some who will try to pervert this precedent and use xenophobia or nativist arguments to say that every country should be held to the same standard. But should countries with one-fifth our gross domestic product — countries that contributed almost nothing in the past to the creation of this crisis — really carry the same load as the United States? Are we so scared of this challenge that we cannot lead?"
Goede vragen. Lees het volledige stuk in de New York Times.
P+ webtip: Gore in de New York Times