Het splijten van water in waterstof en zuurstof is een enorme uitdaging met nog veel meer duurzame winst. Waterstof staat al decennia bekend als dé schone energiedrager van de toekomst. Bij verbranding komt immers alleen maar water vrij. De huidige productiemethoden kosten echter bijzonder veel energie, of dat nu via electrolyse of opslag onder hoge druk is. En, zoals P+ in het laatste zomernummer liet zien, kunstmatige fotosynthese is pas een optie over vijftien, twintig jaar. Een mogelijke oplossing komt uit onverwachte hoek. Jerry Goodall, indertijd onderzoeker halfgeleiders bij IBM, maakte in 1967 een smeltkroes van gallium en aluminium schoon. "Toen ik er water aan toevoegde, klonk er een enorme knal. Over ontdekkingen gesproken!" zei Goodall ironisch. Aluminiumatomen reageerden op water door het te splitsen in waterstof en aluminiumoxide. Normaliter is aluminium beschermd door een laagje oxide tegen corrosie (roest). Gallium daarentegen is een zacht, zilverachtig metaal dat aluminium oplost waardoor het laagje oxide zich niet kan vormen. De onderzoeker patenteerde z'n ontdekking voor IBM en deed er jarenlang niets mee. Totdat een collega hem een paar jaar terug op de mogelijkheden wees. Goodall ging opnieuw aan de slag. Was z'n eerste vinding vloeibaar, nu heeft hij een vaste legering ontwikkeld, bestaand uit 20 procent gallium en 80 procent aluminium. Dat doet hij in een aangepaste gastank waaraan water wordt toegevoegd. De chemische reactie bouwt vervolgens genoeg vermogen op voor een mobiele generator. Bovendien kunnen zowel aluminium als gallium goed worden teruggewonnen. Volgens de professor is het eenvoudig verbrandingsmotoren om te bouwen tot waterstofmotoren. "Het enige wat je moet doen, is de spuit voor fossiele brandstof te vervangen door een die waterstof in de motor spuit", beweert hij enthousiast. Anderen zijn sceptischer. "Het bijproduct van deze vorm van waterstofproductie is een zeer fijn aluminiumpoeder", reageert Robbie Burch van de Queen Universiteit in Belfast. "En dat is moeilijk aan te pakken", zegt de expert op gebied van bio-ethanol en pyrolyse olie. Daarnaast zijn er praktische problemen. Zo moeten de huidige waterstoftanks veel vaker dan aardgas worden bijgevuld en is de opslag beslist nog niet veilig genoeg. Wel zijn onderzoekers het erover eens dat Goodalls methode veelbelovend is. P+ zal de ontwikkelingen met argusogen in de gaten houden. P+ webtips:waterstof uit aluminiumlegering (Guardian) kunstmatige fotosynthese P+(PDF)