Dikke pret. Het is bijna niet te geloven, wanneer je beseft dat de meeste van deze kinderen hun ouders verloren tijdens de reusachtige vloedgolf, die acht kilometer ver het land in trok. Slechts af en toe een angstige blik. Twee jongetjes die even verkoeling zoeken op de witte tegelvloer. Een gebaar van tederheid. Het zijn broertjes. Eerst verloren ze hun vader. Kort daarop ook hun moeder, die tweehonderd kilometer moest reizen om te bevallen maar haar bestemming nooit haalde. Nu wonen ze met zijn tienen “in het jongenshuis”, omringd door leeftijdsgenoten in een van de andere veertien huizen van SOS Kinderdorpen.

In de drie jaar die inmiddels zijn verstreken, gebeurde er al heel veel om deze weeskinderen te ondersteunen. SOS Kinderdorpen was er samen met UNICEF zo ongeveer als eerste bij om na de ramp hulp te bieden. Directeur Indonesië Gregor Nitihardjo startte er onmiddellijk een groot zoekprogramma om kinderen en ouders met elkaar te herenigen. “Het gebeurde met Kerst, op een zondagochtend om negen uur. Kinderen waren soms al buiten aan het spelen. Sommigen werden door de vloedgolf opgetild en heel ver landinwaarts gespoeld, gespaard als door een wonder. Het duurde weken voordat we zicht kregen of hun ouders nog leefden. We hebben ze verzorgd in vluchtelingenkampen. Heel veel gepraat. Heel veel met ze getekend ook.”

De eerste groep weeskinderen kreeg een tehuis dichter bij de plek van de ramp, aan de kust bij Banda Atjeh. Het nieuwe SOS Kinderdorp in Medan ligt verder weg van de rampplek, al bijna aan de overkant van Sumatra, aan de kant van Maleisië. Gregor: “Er zijn kinderen bij die hun angst voor de zee nooit meer hebben kunnen overwinnen. Die nog steeds bang zijn voor water.”

Numico ondersteunt SOS Kinderdorpen in de volle breedte. Het programma ‘Supporting Lives’ wil zich breed voor plaatselijke gemeenschappen inzetten. P+ komt in 2008 met een uitgebreide rapportage over de kinderen van de Tsunami.

P+ webtip: SOS Kinderdorpen over Tsunami

P+ webtip: Numico Supporting Lives