De vorm van een spinaker is een bijzonder effectieve manier om de wind uit hoeken van 90 tot 180 graden achter het zeil op te vangen, net zoals een vlieger dat doet. Chetwood keek eerst naar de functionaliteit, dan naar de sculpturele aspecten. “Het zeil lijkt wel wat op een vogel die z’n snavel bij wisselende wind in en uit het water haalt. Daardoor wordt de ‘winddam’ een veel mindere aanslag op het schitterende, onaangetaste landschap”, zegt hij. Bovendien is het gebruik van een soortement spinaker zeer effectief. Als de wind eenmaal is opgevangen, kan het, in tegenstelling tot vrijwel alle windturbines, immers niet meer uit de trechter ontsnappen.

Maar waar wordt de winddam precies gerealiseerd? ‘Ladozhskoye Ozero’ is met z’n 210 kilometer lange en 130 kilometer brede oppervlakte het grootste meer in Europa. Tijdens de barre winter van 1943 fungeerde dit meer als bevoorradingslijn voor het toen belegerde Leningrad. Als grootste zoetwaterreservoir ter wereld is het van levensbelang voor de 4,7 miljoen inwoners tellende stad. De winddam wordt in het noorden, aan de bovenloop van een van de 32 rivieren, opgehangen (alleen de Neva voorziet, in het zuiden, het huidige Petersburg van water).

Als de Russische autoriteiten dit jaar toestemming verlenen, zal de winddam omliggende, geïsoleerde dorpen van stroom kunnen voorzien. Met stijgende energieprijzen (olie heeft de grens van honderd dollar per vat inmiddels doorbroken) wordt dat steeds belangrijker. Ook een windturbine kost al snel tussen de 1500 en 2000 euro per kilowatt. Op termijn haal je er de investering van 3,5 miljoen euro wel uit. Dat de winddam geen eendagsvlieg is, bewijst wel dat een tweede project, iets verderop in hetzelfde dal, in voorbereiding is.

P+ webtips:

de winddam

architectenbureau Chetwoods