Van Dis gelooft heilig in het filter dat de naam van de uitvinder draagt, boerin Hartmann. Hoe het werkt? “De stallucht wordt afgezogen met ventilatoren. Daarna wordt het onder een biobed geblazen, dat bestaat uit een dik filter van houtsnippers met enzymencultuur. Er zit volop leven in die dikke laag. De laag zakt niet in. Hoeft ook niet vernieuwd te worden. Ik vergelijk het met een waterwering.”

Tholen ging zelf op geuronderzoek uit, in het Duitse Emmerich. In het verslag staa dat de Zeeuwen hun eigen neus boven het Biofilter hielden. “Bij het ruiken viel op dat er boven het filter, op ongeveer 50 centimeter afstand, weliswaar een lichte varkensgeur waarneembaar was, maar dat deze geur niet indringend was. Op 15 meter afstand was geen varkensgeur waarneembaar. Verder is er door ons in een grotge cirkel om de stal heen gelopen (benedenwinds, straal 150 meter) en daarbij is eveneens geen varkensgeur waargenomen.” Wetenschappelijk Duits onderzoek onderstreept overigens deze proefondervindelijke toets.

Zijn de varkens er ook bij gebaat? Wethouder Van Dis: “Er is minder spuitwater en dus minder chemische wasbeurten nodig. Ziektekiemen die anders in de stal blijven hangen worden door het Biofilter gedood. Dat kan gunstig uitpakken als de RSA-bacterie weer eens opduikt.”

Wie zelf de geurproef dit voorjaar vanaf de weg wil gaan doen: boer Ad van Duinhoven zit aan de Noormansweg 3 te Scherpenisse, Tholen. Hij is, op zijn Zeeuws gezegd, “stikenthousiast”. Net als de Duitse boerin Hartmann.

P+ webtip: Hartmann