Ook wij zochten op een van deze avonden onze weg door de tuinen. De appetizer vonden we nog makkelijk. Gefrituurde sprinkhanen. Niet slecht, qua smaak een mix tussen op Japanse wijze gebakken groenten (tempura) en Nederlandse spekjes. Het kraakte wat, maar niet zo erg als de schild van een garnaal. Het zijn bovendien voedzame insecten. Het kweken ervan is makkelijk en kan hongersnoden voorkomen, volgens de kok. We spoelden de laatste restjes weg met Bionade, het gegiste en biologische limonadedrankje dat een Duitse bierfabriek redde. Maar hier in Nederland zeer onterecht nog niet bekend genoeg.

Het voorgerecht was even lastig, want we moesten de straat oversteken. Bij de eerste avond stond er nog niemand die de bezoekers hier op wees. Maar het vlees was makkelijk te vinden, evenals de vis en het nagerecht. Van der Zande zelf leek overal te zijn, graag vertellend over zijn bedrijf. Zijn vrouw over hem: “Hij is altijd plannen aan het maken. Soms zeg ik ’s nachts wel eens: nu moeten we echt even gaan slapen, anders kan ik morgen niet meer.”

Van der Zande presenteerde een heerlijk witte biologische wijn bij de salade. “Dat was nog het moeilijkste om op de kaart te krijgen. Biologische wijnen genoeg, maar lekkere biologische wijnen...” Aan het einde van de avond bracht hij persoonlijk de meest verfijnde desertwijn die wij persoonlijk ooit mochten proeven: zo dromerig mildzoet, dat het al die glazuurknetterende muscaten voor altijd vergiffenis schonk.

Een mooie kok maakt het mooiste in mensen los. In het donker brandde deze zomer het kampvuur in De Hortus en vertelden restaurantbezoekers elkaar spontaan verhalen. Experiment geslaagd. Volgend jaar graag elke zondag. En de tip: Van der Zande kan ook uw bedrijfsfeest cateren.

P+ webtip 1: Fotoimpressie Hortus
P+ webtip 2: Umoja