Johan van de Gronden, algemeen directeur van het Wereld Natuur Fonds (WWF) zegt zich te ergeren aan de “dikke Haagse stroop”. In P+: “Een gevoel van urgentie dat in Den Haag wordt beleden maar nauwelijks in praktijk wordt gebracht.Een groene flitsprocedure voor windparken op zee wordt beheerd door slechts één duurzame energieregisseur. Wijs nou dit jaar nog die gebieden aan waar alle parken kunnen komen. Maak één centrale kaart. Geef dan een centrale milieueffectreportage voor al die toekomstige windparken, niet voor elk park afzonderlijk. Dan moet er ook één centraal stopcontact aan de Noordzeekust komen, voor een centraal slim elektriciteitsnet Dat voorkomt hoogspanningskabels langs de hele kust. Een apart investeringsfonds Noordzee kan misschien ook nog versnellen. Dan is de hele procedure teruggebracht van zeven naar twee jaar. Naar verhouding is dat een flitsende procedure, waarbij je ook nog zorgvuldig omgaat met de natuur. Investeerders staan in de startblokken. Deze bal ligt op de stip. Zelfs deze premier kan de penalty snoeihard in de rechterbovenhoek schoppen.”

Piet Kruijt, directeur van Segway Nederland, sluit zich hierbij aan. De importeur van deze tweewielige electrische personal transporter in P+: “Ik heb vier jaar moeten wachten op het recht om met Segway in Nederland op de openbare weg te mogen rijden. In Oostenrijk was dat binnen een paar maanden geregeld, door een minister van Verkeer en Innovatie. Dat had hier in Nederland ook gekund. Maar hier is een jarenlange lobby nodig geweest om de verkeerswetgeving te veranderen. De Tweede Kamer heeft uiteindelijk ingegrepen en in afwachting van de aanpassing een gedoogbeleid afgekondigd. En dat voor een transportmiddel dat volkomen CO2-neutraal is, wanneer je ‘m oplaadt met groene stroom. De Segway geeft 0 uitstoot. Ideaal als vervanger voor korte autoritten in de binnenstad, van huis naar afspraak, bijvoorbeeld. Vanaf het station of het transferium.”

Ook Jupijn Haffmans had graag een ambtenaar getroffen die de krant leest en weet wat de burgemeester wil. De directeur public affairs van City Cargo Amsterdam, de vrachttram die naar de binnenstad rijdt in P+: “City Cargo is een commercieel bedrijf maar operationeel en financieel verbonden aan de gemeente Amsterdam. Dat heeft tot effect dat ambtenaren nog meer dan normaal op zoek gaan naar mogelijke problemen en risico’s. Er worden dan procedures opgestart, die voor het hele gemeentelijke vervoerbedrijf niet gelden. We vroegen als start up om een programma van eisen om over de tramrails te mogen rijden. Dat bleek helemaal niet te bestaan. Het gemeentelijk vervoerbedrijf is toen gevraagd zoiets op te stellen. En kwam toen onder andere met de eis dat er geen reclame op de ruiten mag worden geplakt. In een vrachttram zitten helemaal geen ramen! Dat slaat nergens op. Niet minder dan zes maanden heeft dit geduurd. Dat is een half jaar wachten voordat je een tram kunt bestellen. Een half jaar later pas inkomsten kunt genereren, terwijl je onkosten gewoon doorlopen. Een half jaar oponthoud voordat je CO2-neutraal vervoer naar en uit de binnenstad kunt aanbieden.”

Nederland telt nog veel meer voorbeelden van gefrustreerde groene ondernemers. Neem de tuinders die zo hebben bezuinigd op energie dat ze nu in een duurder tarief vallen. Neem de lijdensweg van bedrijven en particulieren die hun zelf opgewekte energie niet aan het net kunnen leveren. Neem al die boeren die afhaken en toch geen mestvergister nemen. Neem een hartekreet als het afschaffen van het wettelijk verplicht toesturen van de telefoon- en gouden gids…
 
P+ webtip: P+ over groene flitsvergunning