Het lotusblad komt niet alleen in het boeddhisme voor. Het staat sinds enige tijd ook symbool voor de beweging van bio-engineering, biomimicry, biomimetics of hoe je het nabootsen van de natuur verder ook mag noemen. Niet door de mooie bloemen maar vanwege het lotus-effect: waterdruppels rollen bijzonder gemakkelijk van de bladeren af en nemen al het vuil met zich mee. In autoruiten en verf wordt dat effect succesvol nagebootst.

Architecten, ontwerpers, adviseurs en mensen uit de maak-industrie zaten gisteren te smullen van al de beelden die in het Materia Inspiration Center te Enter (Hof van Twente) aan hun ogen voorbij trokken. En niet alleen van al de voorbeelden die Benyus projecteerde.

Na de biomimicry goeroe liet Els Zijlstra, oprichter van het Center, zien waaruit zij haar inspiratie haalt: uit de structuur van plant, bot, cactus of honingraat. Als de Victoria Amazonia, het blad dat aan de basis stond van het in 1936 afgebrande Kristalpaleis. Maar waar de overkoepeling van het gebouw voor de Wereldtentoonstelling van 1851 stijf uit glas en staal was opgetrokken, kan Joris Laarman het nu anders doen. De ontwerper had zijn fameuze bone chair, waarvan de ijzersterke en vederlichte structuur op botten is gebaseerd, niet kunnen ontwerpen zonder moderne software.

Theoretische onderbouwing werd niet vergeten. In een razend snel en technisch ingewikkelde presentatie vergeleek Julian Vincent, directeur van het Center for Biomimetic and Natural Technologies van de universiteit van Bath (UK), oplossingen uit de natuur en van de mens. Slechts vijftien procent overlapt elkaar. “Problemen ontstaan in context. Als ontwerper kan je die context veranderen en bijdragen aan de oplossing”, zei Vincent. En Jacques Vink, uitvoerend architect van het, door Mc Donough ontworpen hoofdkantoor van Nike in Hilversum, toonde dat groen als een pergola om en in een gebouw kan slingeren en daarmee een symbiose kan aangaan.

De mooiste tip kwam echter van Benyus zelf. Bescheidenheid. “De natuur maakt aanzienlijk meer gebruik van opmerken dan van controleren. Dan zie je kansen en beperkingen. Toegeven dat je het niet weet is een eerste stap.” Daarnaast moeten we, zo vertelde ze bevlogen in de wandelgangen, weer schoonheid en passie op het werk terugbrengen. “Ach, op wie kunnen wij ons dan verlaten? Engelen niet, mensen niet. En de dieren, de slimmen, bespeuren het wel dat wij niet erg bekend en thuis zijn in de zichtbare wereld”, dichtte Rilke al.

In het komende nummer van P+ kunt u meer lezen over nabootsen (biomimicry) of scheiden (cradle to cradle). Wie zich alvast wil laven aan de overweldigende rijkdom van de natuur en mogelijke toepassingen voor het bedrijfsleven, kan naar onderstaande links surfen. P+ webtip 1: Vraag het de natuur P+ webtip 2: Materia Inspiration Center