Het verslag begint over de persoonlijke geschiedenis van Bolle: “Marqt-oprichter Quirijn Bolle verkocht ooit als Ahold-medewerker maaltijden voor hotelpersoneel in New York. “Een manier van zaken doen die helemaal niets met gezondheid of goed voedsel te maken heeft.” Met Marqt probeert hij het helemaal anders te doen. Afgelopen dinsdag sprak Bolle op een bijeenkomst van het blad P+.”

Een jaar of acht geleden werkte Quirijn Bolle, oprichter van de nieuwe gezonde winkelketen Marqt, nog voor Ahold in New York. Namens Ahold-onderdeel US Foods (dat even later met de oneigenlijke administratie van z’n bonussysteem voor leveranciers de grootgrutter aan de rand van de afgrond bracht) verkocht hij personeelsmaaltijden aan hotels.

“Ik had een aanbod van 16.000 producten in de laptop. Allemaal zo goedkoop mogelijk, want personeelsmaaltijden zijn natuurlijk een cost. Daar zat bijvoorbeeld het product chicken fingers bij, dat je kon kiezen van een aantal producenten.” Een daarvan was Tyson Foods, een bedrijf dat bekend stond als een van de slechtste op het gebied van voedselkwaliteit en arbeidsomstandigheden, onder andere beschreven in het boek “Fast Food Nation” van Eric Schlosser.

Bolle: “Van Tyson kreeg ik op een gegeven moment een zogenaamde food broker mee op mijn dagelijkse klantenrondes, die maar 1 taak had: ervoor zorgen dat ik de chicken fingers van Tyson verkocht. Die man beloofde me 5 dollar extra per doos die ik verkocht, en aangezien ik op een dag honderden van die dozen verkocht, kon ik enorme bonussen verdienen door mijn klanten de chicken fingers van Tyson te verkopen. Ik stond toen al behoorlijk kritisch tegenover de zakelijke cultuur in de voedselbusiness, dus ik heb niet aan dat Tyson-spelletje meegedaan. Maar financieel gezien is de verleiding groot. Dergelijke vendor allowances vormen de smeerolie van een manier van zakendoen die helemaal niets met eerlijk of goed voedsel te maken heeft.”

Zou er behalve bij de banken ook in de voedingsindustrie korte metten worden gemaakt met dergelijke verkapte steekpenningen? Waarschijnlijk niet. De food business is, net als alle andere grote industrieën, een winstmaximalisatiemachine die met behulp van elke kunstgreep die haar tot de beschikking staat probeert uit de combinatie “grondstof - chemische additieven – marketing” de voor haar best renderende samenstelling te persen.

Met goed voedsel heeft het (hoewel vanzelfsprekend de wet niet wordt overtreden) allemaal weinig te maken. Hoewel multinationals als Unilever en Ahold in toenemende mate proberen zich te richten op gezondheid en duurzaamheid omdat de moderne consument dat van ze verwacht, is het nog altijd zo dat 80 procent van de producten in de supermarkt wordt geproduceerd in grijze fabrieken in Oost-Europa en vergeven is van de E-nummers en andere additieven.

Bolle, afgelopen dinsdag op een bijeenkomst van het blad P+ in het Amsterdamse restaurant Fifteen: “Wat is er zo mmm aan Mora? Waarom zijn kinderen zo dol op Lilifee-cakejes en waarom kun je van chips maar blijven eten? Als gemiddelde consument weet je die dingen gewoon niet.”

Zelf besloot hij het anders te gaan doen, met Marqt, dat komende zomer de derde winkel opent in de Amsterdamse Utrechtsestraat. P+ webtip: Vervolg verslag van Pierre de Winter