Hij is 81 jaar en onze nationale watergoeroe. Allerd Stikker is de eerste die signaleert dat we wat al te veel waterputten aan het slaan zijn in droge landen. Het zeewater stroomt in en maakt de putten brak. Maar hij maakt ook een apparaat waarmee een kleine ondernemer van datzelfde water goed drinkwater kan maken. Fragmenten uit het artikel:Op het gebied van toepassingen om water te zuiveren is al veel bedacht. Een waterpyramide, waterzuivering, zakjes met chemische reiniging… Hoe zorg je ervoor dat die oplossingen betaalbaar worden voor mensen in droge gebieden?
Stikker: “Juist daarom zijn we ons gaan concentreren op kleinschalige oplossingen. We kunnen wel dingen bedenken die ingenieus zijn, maar als je ze niet kunt betalen of repareren omdat je de technische middelen niet hebt, dan houdt het op. Dus de toepassing moet betaalbaar zijn, passen in de plaatselijke cultuur, en dan nog moet je helpen. Heel vaak hebben organisaties met de beste bedoelingen apparatuur geschonken maar dan was er niemand om die te beheren. Daarom is het goed dat er een organisatie is als Aqua4all die financieel bijspringt en over een grote groep deskundigen beschikt - veel gepensioneerden – die ter plekke ingezet kunnen worden.”

Uiteindelijk streef je toch naar hulpmiddelen die betaalbaar zijn, waarvoor geen westerse steun nodig is.
Stikker: “Daarom zijn we heel erg bezig met lokaal ondernemerschap. We gaan ervan uit dat als je een machine hebt die schoon water produceert dat er mensen zullen zijn die bereid zijn om te betalen voor water waar ze niet ziek van worden. Dus moet je het ondernemerschap in die richting stimuleren. In Bangladesh hebben we onderzoek gedaan naar de vraag hoeveel mensen bereid zijn om te betalen voor dat water. Dat bleek dus 0,5 eurocent te zijn. Per liter. Met dat bedrag hebben we een businessmodel gemaakt. We hebben berekend waar het voor zo’n plaatselijke entrepreneur op neerkomt als hij er een beetje eigen geld in stopt en daarnaast een stukje microfinanciering krijgt.  Dan kom je tot de conclusie dat er nog steeds donorgeld bij moet, maar lang niet zoveel als voorheen. Uiteindelijk moet het er voor zorgen dat er economische dingen gebeuren in zo’n gemeenschap. Nu nog wordt alles in Bangladesh door Unicef, andere hulporganisaties of de overheid betaald. Daardoor is er bij de bevolking een gebrek aan ondernemerschap, dat weet iedereen.”Als lid van het bestuur van Voltea, onderdeel van Unilever Ventures, kijkt Stikker toe hoe slimme techneuten in Leiden recentelijk een installatie hebben ontwikkeld die – zo verwachten ze – voor een doorbraak zal zorgen. Het apparaat ontzilt brak water met buitengewoon weinig energie en haalt alles uit water wat er niet in hoort.

P+ webtip: Stikker in P+