Skip to main content
P+ Logo
Best Practices voor een duurzame toekomst
04 september 2009

SKC: Nederlandse kledingmerken betalen hongerlonen

J.C. Rags heeft naar aanleiding van het onderzoek gezegd de arbeidsomstandigheden in de fabrieken waar zij haar kleding laat maken structureel te willen verbeteren. J.C. Rags heeft de intentie deelnemer te worden van de Fair Wear Foundation. WE heeft te kennen gegeven de geconstateerde problemen te willen aanpakken. WE wil graag spreken met de onderzoekers en lokale organisaties in India om te kijken hoe ze de situatie bij de leveranciers kan verbeteren. De overige producenten hebben afhoudend gereageerd. C&A laat in een brief aan SKC weten direct in actie te komen zodra het bedrijf specifieke en identificeerbare informatie bereikt over misstanden. “Helaas blijven uw beschuldigingen niet-specifiek (zodat) verificatie en correctie van de mogelijke misstanden in dit geval niet mogelijk is.”

De arbeiders in Bangladesh die de baby- en peuterkeertjes van Prénatal maken, verdienen het minst: gemiddeld 29,89 euro per maand. Dat is ver onder het leefbare loon in dat land, stelt SKC. De organisatie definieert dat in navolging van de VN als een loon dat genoeg is voor schoon water, voedsel, onderdak, kleding, onderwijs, gezondheidszorg en vervoer en daarnaast ook ruimte biedt voor een beetje vrij besteedbaar inkomen. Alle 392 geïnterviewde werknemers is gevraagd hoeveel ze hiervoor maandelijks kwijt zijn. Het gemiddelde is daarna als het leefbare loon vastgesteld. Volgens SKC ligt dat in Bangladesh voor een individu op 53 euro per maand en op 89 euro voor een gezin van vier personen. Arbeiders die voor J.C. Rags werken verdienen gemiddeld 44,54 euro per maand, bij C&A 41,80 en M&S Mode 38,14.

Een arbeidster die in Bangladesh kleding maakt voor C&A zegt: “Wij maken kleren voor anderen. We kunnen zelf geen kleding kopen. Onze families in de dorpen wachten op geld. We zijn in nood. De prijzen zijn zo hoog dat we geen rijst en peulvruchten kunnen kopen.” C&A laat in een brief aan SKC weten dat het “moeilijk te begrijpen” is hoe SKC tot de conclusie komt dat een leefbaar loon in Bangladesh 53,22 euro is.

In India is het minimumloon in de kledingindustrie voor een assistent 56,20 euro per maand, en voor een naai(st)er 65,70 euro. Een leefbaar loon voor een gezin van vier personen is in India volgens SKC 103 euro per maand. Werknemers voor Miss Etam en WE, beide actief in India, ontvangen een loon dat ligt tussen de 37 en 51 euro per maand, dus aanzienlijk lager dan het leefbare loon en ook veel lager dan het minimumloon.

Uit het onderzoek blijkt dat (seksuele) intimidatie regelmatig voor komt: “De opzichters slaan soms en ze proberen de mooie meisjes seksueel te misbruiken. Protesteren durven we niet, dan verliezen we onze baan,” zegt een arbeidster die voor Prénatal produceert.

Het lastige aan het onderzoek is dat de gegevens geanonimiseerd zijn. Een bedrijf als C&A kan zich daardoor onttrekken aan zijn verantwoordelijkheid. SKC zegt hierover: “Wij kunnen de productielocaties niet zomaar onthullen. De ervaring leert, dat wanneer de precieze locaties van de fabrieken openbaar worden gemaakt, kledingbedrijven, vaak onbedoeld, maatregelen nemen die averechts werken: de productie wordt verplaatst waardoor de arbeiders hun baan kwijtraken of arbeiders die als kritisch te boek staan worden ontslagen. Wat wij wel doen, is de kledingbedrijven die dit willen, in contact brengen met de lokale onderzoekers. Zij kunnen de productielocaties onder bepaalde voorwaarden vrijgeven bijvoorbeeld de voorwaarde dat de productie niet wordt verplaatst en er strikt op wordt toegezien dat er geen vergeldingsacties plaats vinden.”

P+ webtip: Schone Kleren Campagne