Op zoek naar de bron van de arganolie trekt P+ naar de Berberdorpen in de Soussvallei. De weg naar het dorp Tamda is omringd door duizenden arganbomen. De grillige, dorre bomen staan in een gortdroge vallei, waar verder nauwelijks iets groeit. Geitjes klimmen in de bomen op zoek naar de arganvrucht. Ook de vrouwen van Tamda verzamelen hier, en in de bergen van de Hoge Atlas, de vruchten. In het dorp verwerken zij de zaden van de vrucht tot olie, al generaties lang. Ze zijn tegenwoordig  verenigd in een coöperatie die is aangesloten bij een grotere organisatie (UCFA), die de belangen van de vrouwen behartigt en sinds enkele jaren de olie aan Argand’Or levert. Voorheen verkochten de vrouwen de arganolie tegen een geringe prijs op de marktjes in de buurt. ‘Nu krijgen zij het viervoudige’, vertelt Jamila Idbourrous van de UCFA. ‘Van de opbrengst kunnen ze schoolboeken en kleding kopen.’ Door het succes van Argand’Or hebben zich inmiddels 1.000 vrouwen, verenigd in 25 coöperaties, bij de UCFA aangesloten. Met hun inkomen zorgen de vrouwen voor ruim 6.000 mensen.  

In het gebouw van de coöperatie in Tamda zit een tiental  vrouwen in kleermakerszit bijeen. Ze tikken met een gladde steen de keiharde argannoten open, roosteren de zaden in een aardewerken schaal op een laag vuurtje en verwerken deze met een maalsteen.  Met hun handen kneden zij vervolgens de olie uit de massa. ‘We gebruiken de arganolie zelf ook nog steeds’, vertelt  Saadia Khalifa, die behendig en snel de noten met een steen opentikt. ‘Ik gebruik het soms bij het koken.’  ‘En tegen rimpels en cellulitus’, voegt Idbourrous toe. ‘De olie is rijk aan vitamine E, waardoor we jong blijven’, lacht ze. Ook populair  is Amlou, een pasta van amandelen, honing en arganolie voor op brood. Het smaakt naar hazelnoot en sesam. Naast de andere producten met arganolie zal ook Amlou begin volgend jaar in Nederland te koop zijn via een eigen website en delicatessenzaken.

P+ webtip: Argandor