Daardoor is de groep klagers groter geworden. Mike Ball stelt ook dat de as uit de schoorsteen nu in zijn tuin valt. “Het is echt dikke rook en dat duurt zo tien minuten, twee of drie keer per dag, dat hangt er van af. Het is niet plezierig.” Zijn kinderen roept hij binnen, zodra de pijpen beginnen te roken.

Geen Best Practice dus. De duurzame wereld heeft wel belangstelling voor de laatste reis die we maken. Op begraafplaatsen spelen discussies rond de keuze van hout voor de kist. Onbehandeld hout van FSC-keur heeft de voorkeur. In crematoria, vooral in Engeland, spelen al langer vragen over de uitstoot, met name of de filters wel voldoen wanneer mensen worden gecremeerd met kunstheupen of een gebit met vullingen. In Nederland is er steeds meer aandacht voor natuurbegraafplaatsen, anoniem onder een boom in een bos. Hooguit een ronde steen, die de plek markeert waar de dierbare ter aarde is besteld.

P+ webtip: Treehugger over het crematorium in Toronto