De plannen van de prijswinnaar: “In juli 2010 begin ik samen met een andere avonturier aan een fietstocht van Alaska naar Argentinië, op fietsen gemaakt in Afrika van bamboe (als eerste personen ter wereld). Tijdens deze 30.000 kilometer en veertien maanden durende tocht willen wij aandacht vragen voor de mondiale water crisis die veel mensen in ontwikkelingslanden raakt. Het geld dat wij hopen in te zamelen met dit initiatief wordt middels lokale partners in Latijns-Amerika (een gebied waar jaarlijks 45.000 kinderen sterven aan diarree) verspreid ten behoeve van lokale, duurzame waterprojecten. De eerste contacten zijn hiervoor reeds gelegd.”

Joost hoopt volgend jaar de nodige publiciteit te krijgen op dagen waarop water centraal staat. “Denk hierbij aan Wereld Water Dag van de Verenigde Naties op 22 maart en de Live Earth Global Run For Water op 18 april.We hebben ook poolreiziger Robert Swan kunnen strikken als boardmember van dit initiatief en zijn door hem reeds uitgenodigd om hem te vergezellen van Ushuaia naar Antarctica.” Op zijn website cycleforwater.com zijn alle voorbereidingen te volgen.

Voordat hij vertrekt, grijpen we toch nog even naar zijn Master Thesis. De 27-jarige Notenboom trok maandenlang door het Midden-Oosten, voor zijn onderzoek. We kijken nog eens naar zijn conclusie, zo wrang na Kopenhagen: “Deze case toont aan dat rationeel beslissingen nemen niet voldoende is om tot een aanvaarbare oplossing te komen, die door alle partijen wordt geaccepteerd. Andere overwegingen nemen de overhand, en overschaduwen een duidelijke win-win situatie.” Dan zoomt hij in op de situatie op de bezette Westelijke Jordaanoever, een uniek conflict in deze wereld. “Op dit moment lijkt de situatie vastgelopen te zijn op een punt waar onverenigbare eisen van het veel grotere conflict de voortgang van praktische oplossingen blokkeren. Een van de partijen kan pragmatisch willen handelen, terwijl een ander eerst de geschiedenis wil rechtzetten.”Een bekentenis: toen wij dit werkstuk de eerste keer lazen, dachten we: hoe kun je nou conclusies trekken uit een shithole als dit unieke conflictgebied? Hoeveel Joods-Palestijnse conflicten zijn er op deze aarde? Wat heb je hier aan voor andere waterconflicten, op andere plaatsen? Maar nu we het drama van Kopenhagen een week lang met groeiende walging hebben gevolgd, weten we dat deze verschrikkelijke waarheid uit het Midden-Oosten voor de hele planeet en alle leiders van toepassing is. Wij kunnen in Europa wel praktisch willen handelen, maar dat zal niet lukken wanneer nieuwe industrielanden als China  en India het recht opeisen om net zo te willen vervuilen als wij doen. En daarin de steun van de VS hebben gevonden, waar president Obama ook geen wonderen kan verrichten. Met de arme landen als Palestijnen die met lege handen naar huis terugkeren, waar de woestijn en de droogte oprukken en de rivieren droogvallen. P+ webtip: Cycle for waterP+ webtip 2: Thesis van Joost Notenboom