De psychiater Seligman pakte het als volgt aan: “De studenten mochten zelf kiezen wat ze deden, als het ene uitstapje maar puur voor het plezier was en het andere verzetje iets voor een goed doel was. En wat bleek? Zij vonden het veel leuker om iets te doen waar zij ook andere mensen gelukkig mee konden maken, dan iets waar zij alleen zelf blij van werden. Mensen die weleens in hun eigen tijd of in bedrijfsverband aan vrijwilligerswerk hebben gedaan of meegeholpen hebben aan een bijzonder ontwikkelingsproject zullen deze uitkomst herkennen. Net zoals de Schotse filosoof Francis Hutcheson al deed in de 18e eeuw: “Goedhartig zijn is de grootste maat van menselijk geluk”. Ofwel, we kunnen als mensen zelf heel gelukkig worden van het geluk van andere mensen.” Redactrice Marleen Jansen Groesbeek, ook columniste bij P+, graaft in haar artikel dieper. Wat zijn de bronnen van dit geluksgevoel? Ze schrijft: De mens heeft in zijn individuele ontwikkeling en in de evolutie van de soort grote stappen gemaakt door zijn ingebakken neiging om de ander te overtreffen. Maar wie bij het overleven van de besten en de sterksten denkt aan het gedachtengoed van de Engelse bioloog en natuuronderzoeker Charles Darwin is abuis. Het overleven van de soort vereist niet alleen het puur nastreven van eigenbelang maar ook andere instincten, bijvoorbeeld compassie en samenwerken. Zonder die oerinstincten zouden de mensen in Haïti of zelfs mensen die minder grote rampen meemaken geen schijn van kans hebben om te overleven.”

Marleen vervolgt: “De neiging van mensen om met elkaar samen te werken, om aardig tegen elkaar te zijn, om rekening met elkaar te houden is volgens Darwin, in zijn boek The Descent of Man uit 1871, een belangrijke eigenschap geweest voor de menselijke soort om überhaupt zo ver te komen in de evolutie. Daar kunnen we heel schamper over doen, maar ons oerbrein vertelt ons dat elke dag. Daarom worden we ook zo vrolijk als we een goede daad hebben verricht. Onze hersenen scheiden een stofje af dat ons beloont voor goed gedrag.”

Tot slot:”Uit diverse onderzoeken, van psychologisch tot neurologisch, blijkt steeds weer dat we ge gelukkiger worden als we wat voor andere mensen kunnen doen, wat voor hen kunnen betekenen. Dat is niet zo’n bijzondere constatering. Want toen we nog jagers (mannen) en verzamelaars (vrouwen) waren, was samenwerken en rekening houden met elkaar nodig om de soort te laten overleven.”

Seligman legde zijn bevindingen vast in het boek "Authentic Happiness".

P+ webtip 1: FD over Geluk en Compassie

P+ webtip 2: NL DOET