Het is geen actiegroep. Oh nee, beslist niet. Deze jonge bankiers zitten niet in deze werfkelder in Utrecht met doeken en spuitbussen. Ze voeren geen verhitte discussies over de beste slogan. Ze dineren en maken grapjes die voor mensen buiten de bankwereld niet zo gauw te snappen zijn. Maar lol hebben ze zeker, ook al zijn ze eigenlijk concurrenten van elkaar. De sfeer is er een van succes. Ja, ze hebben het gevoel een snaar te hebben geraakt in hun bedrijfstak. Aanjagers, noemen ze zichzelf. “Wij kietelen, om het gedrag van anderen te veranderen.” En ze noemen zich: Fier. Het staat voor: Financial Institutions Enhancing Responsibility. Maar het betekent natuurlijk ook: trots, groots.

Ze kijken naar de manier waarop CEO Hans Wijers van AkzoNobel een deel van zijn eigen beloning afhankelijk maakte van de vraag of zijn concern weer op de eerste plaats in de duurzame index van de Dow Jones terecht komt. Dat is helemaal geen gek voorbeeld voor de Raden van Bestuur in de bankwereld. Pas wanneer die relatie met alle klanten is hersteld, het vertrouwen er weer is, dan ben je duurzaam bezig. Dan dien je de reële economie en de maatschappij. Dan kan je met je bank deze eeuw door.

Hoe realistisch zijn ze eigenlijk? Wat denken ze? Zou president Obama nog eens banken redden, nu de bonussen in de States weer terug naar het oude niveau gaan, van voor de kredietcrisis? Hun antwoord: “Obama niet. Dat zullen de belastingbetalers niet van hem pikken. Maar zijn opvolger doet het wel.” Het is een reden te meer om de speculanten binnen de banken buiten het vangnet van de financiële sector te plaatsen, het depositogarantiestelsel. Wie zo nodig met driehonderd kilometer per uur wil rijden, moet maar zonder staatsverzekering de weg op.

P+ webtip: P+ presenteert FIER