Van Dieren is ondernemer in duurzaamheid. Zijn klantenkring is divers. Hij zat aan tafel bij de top van Monsanto, maar ook bij Proctor and Gamble en vijftig andere grote multinationals. Proctor and Gamble kreeg het in 1984 aan de stok met alle Duitse huisvrouwen die door een reclameslogan beledigd waren omdat ze hun was niet wit genoeg zouden wassen. De Duitsers op hun beurt beschuldigden het Amerikaanse concern van het vervuilen van de rivier de Elbe met fosfaten. Het eerste wat Van Dieren toen deed was alle ingevlogen juristen weer terugsturen naar de VS. “Ik laat me niet inhuren. Ik ben niet afhankelijk. Hoe vaak ik niet tegen de hoogste bazen, waar ook ter wereld, heb gezegd: we doen het op mijn manier en anders niet. Dat werkt, dat willen ze horen. De goeien althans.”

In het artikel in P+ vertelt Van Dieren dat hij in zijn lange loopbaan zowel van ondernemers als van milieugroepen kritiek te voortduren kreeg, vanwege zijn eigenzinnige visies en oplossingen. Het leidde er niet toe dat hij zweeg en kritiek op de milieubeweging inslikte.

Welke fouten zijn er gemaakt?
“Inhoudelijke. Er naast zitten en onzin beweren. Afvalverwerking. Ik vond dat we aan recycling moesten gaan doen. Mocht niet, we moesten alleen aan preventie doen. Enorme toestanden. Conflicten met de fundamentalisten. Ander voorbeeld: ik vind dat de auto niet perse milieuonvriendelijker hoeft te zijn dan de trein. Het hangt ervan af je hoe je hem gebruikt. En dan heb ik ook nog de kerncentrale Borsele opengehouden...”

We hebben u ooit leren kennen als de grote anti-kernenergieman.
“Ben ik nog steeds. Al die theorieën dat het goedkoop zou zijn, die zijn gewoon niet waar. Daar vergissen ze zich in. In het kabinet was veel spanning over kerncentrales. Tijdverspilling. Wie een kerncentrale wil bouwen kan een vergunning aanvragen. Voldoet die aan de eisen, dan mag je bouwen. De politiek heeft er niks over te zeggen. De kernenergiewet is daar heel duidelijk over.”

Zijn tip: “Er is een nucleaire optie buiten beeld gebleven: de kleine centrales van vijf tot 25 megawatt, die nu op vliegdekschepen staan of in een onderzeeër. Die bouw je ter grootte van een container. Ze kunnen een hele stad van stroom voorzien. Er kunnen geen al te gekke dingen mee gebeuren. Ze zijn in ontwikkeling bij UCN en bij Siemens, ook al hebben ze de patenten aan de Chinezen verkocht, zoals gebruikelijk. Dat zou misschien de problemen van kernenergie kunnen oplossen.”

En het afval?
“Na 25 jaar stopt hij. Dan is hij op. Je laat hem zitten in de grond waar je hem had ingegraven.”

P+ webtip: Wouter van Dieren in P+