Meer dan de helft van de bevolking in Namibië leeft onder de kritieke armoedegrens van 2 dollar per dag. Behalve dat dit onvoldoende is om fatsoenlijk van te kunnen leven, belemmert het ook iedere poging om aan de armoede te ontsnappen. Er is geen geld om te investeren in een betere toekomst en alle energie gaat zitten in het pure overleven. Het land heeft bovendien een van de scheefste inkomensverdelingen in de wereld. In 2002 stelde een werkgroep van de overheid van Namibië voor om aan elke inwoner van het land een maandelijks basisinkomen van honderd Namibische dollar (ongeveer tien euro) te verschaffen. Deze Basic Income Grant (BIG) zou betaald kunnen worden uit een progressieve belastingheffing. Een bonte coalitie van kerken, NGOs en vakbonden pakten dit idee op. Ze startten een project om de BIG op kleine schaal in de praktijk te brengen en de effecten te onderzoeken. Het BIG-experiment vond plaats in Otjivero-Omitara, een arm dorp waar veel mensen besmet zijn met hiv of tuberculose en criminaliteit heerst. Tussen 1 januari 2008 en 31 december 2009 werd aan elke inwoner een BIG van honderd Namibische dollar uitgekeerd. De coalitie sprokkelde het benodigde kapitaal bij elkaar via donaties en fondsen. FNV Mondiaals partner LaRRI (Labour Resource and Research Institute) was verantwoordelijk voor het meten van de effecten van de BIG. Daartoe deden ze in 2007 een uitgebreide baselinestudie: hoe is de situatie in het begin. Vervolgens werd gedurende het project elke zes maanden opnieuw een onderzoek uitgevoerd, om zo de veranderingen in het dorp gedetailleerd in kaart te kunnen brengen.De resultaten deden zelfs de sceptici versteld staan. De voorspelde gevolgen, waaronder luiheid en afhankelijkheid, bleven uit. Aan het eind van het experiment bleek bijvoorbeeld dat het aantal ondervoede kinderen was afgenomen, meer kinderen naar school gingen en er meer hiv/aids-patiënten medische zorg kregen. De dorpelingen benadrukten ook nog de versterkte gemeenschapszin als een uitkomst van het experiment. Maar de belangrijkste vondst was dat de werkloosheid was afgenomen, en dat de totale inkomensstijging in het dorp hoger was dan direct aan de BIG kon worden toegeschreven. De BIG bracht koopkracht, waardoor mensen meer bij elkaar konden kopen en de lokale economie werd gestimuleerd. Daarnaast gaf het mensen nieuwe mogelijkheden om "productieve" activiteiten te ontplooien. Een vrouw kon haar naaiwerk voortaan in de nabijgelegen stad verkopen, omdat ze met de BIG ineens het buskaartje kon betalen. Met andere woorden, de BIG faciliteerde werk.FNV Mondiaal, die hierover uitgebreid in haar Jaarverslag 2009 bericht, wil de ervaringen met de BIG graag met partners in andere landen gaan bespreken. P+ webtip: De BIG in Namibië