Fraanje schrijft: "Groene daken, groene gevels, groene binnentuinen, de bouw verschiet van kleur. Honderduizenden vierkante meters dakoppervlak zijn inmiddels al voorzien van een gras- of vegetatiedak. Er staan honderden woningen in Nederland met een hoed van gras- of sedum en elke zichzelf respecterende opdrachtgever heeft toch minimaal een grasdak op de parkeergarage. Spoor- en autowegen worden groen overkluisd. Parkeren, sporten, films kijken, winkelen, het kan allemaal duurzaam en veilig onder een fraaie groene mantel.Het heeft even geduurd voordat het tot iedereen doordrong, maar het begroenen van licht hellende en platte daken kent eigenlijk alleen maar voordelen. Gras- en sedumdaken kennen een warmte-isolerende werking, dragen bij aan zomerkoel comfort en voorkomen op grote schaal toegepast heat islands: oververhitting in de stad. Groendaken zuiveren de lucht van fijnstof, dempen geluid en vangen grote hoosbuien op. Ze dragen bij aan biodiversiteit, vergroten onze leefruimte, gaan lang mee en zijn een lust voor het oog.Ik stond erbij als groen studentje Milieukunde, bij het eerste groendak in Nederland, nu bijna 25 jaar geleden, in 1987. We hadden bewondering voor de zelfbouwende bewoners, voor de architect, voor de aannemer het Biologisch Bouw Collectief (ja, ze bestaan nog steeds!). "Zelf Bouwen Aan een Beter Milieu" was de titel van ons onderzoek voor de Universiteit van Amsterdam. Duurzaamheid in de zin van sustainability was nog niet geworteld, het draaide om mens- en milieuvriendelijk wonen en "ekologies" bouwen. Duurzaam in de zin van "gaat lang mee" kenden we natuurlijk wel in de bouw. De hoogleraren aan de TU hadden grote twijfels en er was er zelfs één die op de zijkant van een sigarendoos kon uitrekenen dat het gewoon nooit wat kon worden, een groendak. Een kwart eeuw later is het bewijs desalniettemin geleverd: groendaken gáán lang mee. Niet alleen de eerste grasdaken in Den Bosch en Haarlem liggen er na een kwart eeuw goed bij, ook de fraaie groene daktuin van het door Alberts en van Huut ontworpen ING-gebouw in de Amsterdamse Bijlmer verkeert in blakende gezondheid, zónder dat het dak tussentijds vernieuwd is. Dat geldt ook voor het grasdak van mijn vader, aannemer Toob Fraanje. Hij rolde het twintig jaar geleden samen met pionier Hobo van Ekogras uit op zijn woning in Middelburg en het ligt er nog altijd fraai bij. Eens in de paar jaar trek ik de berkjes eruit, dat is dan zo ongeveer al het onderhoud. Het groene dak is volwassen geworden. Een hele nieuwe generatie opdrachtgevers, architecten, bouwers en hoveniers hebben het groendak ontdekt. Hoveniers zijn in groten getale het dak opgegaan en bouwers zijn het groen er serieus bij gaan doen. Zij geven bewust of onbewust vorm aan het ideaal van de Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser die al in 1972 stelde: al het horizontale is van de natuur. Til het maaiveld op, bouw en draag daarmee bij aan een aantrekkelijke en duurzame leefomgeving.Groene daken passen naadloos in de filosofie van Cradle to Cradle en biobased CO2-neutraal bouwen. Bouwen met groene daken kan een omgeving, een stadslandschap zelfs verrijken, de biodiversiteit doen toenemen. Laat u inspireren door deze aflevering van BouwTrends, die u in woord en beeld meevoert langs verleden, heden én de toekomst van groene daken. Want er is natuurlijk nog een wereld te winnen: alleen al het nog onbedekte oppervlak aan platte bedrijfsdaken in Nederland wordt geschat op meer dan honderd miljoen vierkante meter. Handen uit de mouwen!"P+ webtip: P+ BouwTrends De Bouw Kleurt Groen