Regisseur Mirjam Koen (1948) kwam niet zelf op het idee om dit meesterwerk van Haydn om te werken. Ze kreeg een verzoek uit Brussel, van een collega. Die zegde later weer af, maar het idee zat toen al zo in haar hoofd, dat het er niet meer uit te krijgen was. Een complete andere inhoudelijke interpretatie van Haydn, maar wel met hetzelfde libretto van Gottfried van Swieten. Heel erg bijzonder is dat deze opera altijd wat licht bevonden werd: er zat geen zware christelijke thema in verwerkt, of iets uit de klassieke mythologie. Heel anders dan zijn eerder opera dus, Die Schoppfung, waar de schepping zelf het onderwerp was. De nieuwe inhoud die het O.T. Theater er aan geeft, zorgt ineens voor veel meer soortelijk gewicht. Het gaat niet ineens meer over het dagelijkse weer en het leven van alledag. De Jahreszeiten is ineens een opera geworden die gaat over migratiestromen, over veranderend klimaat. Het gewone leventje van een boerenfamilie wordt daardoor grondig verstoord.Mirjam Koens: " Als het onweer nadert, wordt dat nu als extra dreiging ervaren. Een bos wordt in brand geschoten. We gebruiken het idyllische van die tekst, maar de paradijselijke omgeving wordt de mensen ontnomen. Niets is meer tastbaar."Hadden de hoofdrolspelers geen moeite met deze interpretatie?
Koens: "Die hebben zich er helemaal in gestort. Dat is ook een kwestie van: hoe vertaal je het? Je kan wel een pamflet gaan verzinnen, maar het moet ervaren worden door de personages op het toneel. In de oorspronkelijke versie had het ondersteunende koor geen handeling. Nu zie je ze en ze zingen: laat de regen komen, kom op met die regen. Maar door een late ambtelijke fout komt er een vliegtuig dat gieters dumpt."P+ webtip: O.T. Theater met "Die Jahreszeiten"