Ontworpen door de architect die ook de historische Van Nellefabriek weer gereed maakte voor de toekomst. Hans Erdmann toverde voor InterfaceFLOR een dompige fabriekshal om in een feestplek die inspireert.

De oude fabriekshal was donker, lekkend en nog gevaarlijk ook. Vandaag is The Awarehouse een open ontmoetingsplek, heel licht en met verrassend veel niveau’s. Een superduurzaam werkcentrum, exporuimte, en conferentiecentrum in een. InterfaceFLOR hoeft nooit meer ergens een zaaltje te huren.

Als je een paar jaar geleden niet oppaste, dan kon je lelijk vallen, in de oude wasput. Het had wel charme, om hier in het aardedonker natuurlijke vloertegels van riet en hout te exposeren, maar door al het vocht trokken ze wel krom. Neer met die hele handel, was het meest voor de hand liggend besluit.

En veel scheelde het ook niet, toen de slopers anderhalf jaar geleden aan de slag gingen. Maar het geraamte van de oude Heuga-hal bleef overeind en kreeg een compleet nieuwe omkleding. Een hele dikke laag isolatie op het dak, zodat koeling in de zomer –misschien- niet eens nodig is. In de vloer van de conferentieruimte een opbouw van van Intercell-elementen, waar niet alleen bekabeling in past, maar ook verwarming. Die bestaat uit warmte uit de productiehallen waar de tapijten van Interface worden geweven.

Erdmann (1958) geeft een rondleiding, op de dag van de officiële opening. Hijzelf mocht het lint doorknippen, samen met de Brit Lindsey Parnell, CEO voor de Europese markt.

We beginnen in die oude wasput, die al jaren niet meer werd gebruikt. Het is nu een terugtrekplek voor kleine gezelschappen, tot een man of dertig, met nog eens dertig extra plaatsen op de tribune naast de trap. Knus, modern ook, door de videowall met oude industriële beelden, die door LED-licht van kleur verschieten. De trap is van oude eiken balken gemaakt, doorleeft, knoestig, robuust. Het idee: dit is een plek om af te dalen wanneer je met elkaar de diepte in wil.

En dat zullen niet alleen de ontwerpers, verkopers, klanten en toeleveranciers van Interface zijn. Het voormalige pakhuis kreeg een nieuwe naam, een mooi gevonden woordspeling: The Awarehouse. Deze plek staat open voor de hele duurzaamheidswereld, die zich bewust is van de noodzaak tot verandering. InterfaceFLOR wil de koploper van deze beweging zijn, met de onwaarschijnlijke doelstelling om in het jaar 2020 de eigen footprint tot nul terug te brengen: Mission Zero.

We zijn opgeklommen naar de begane grond, waar het assortiment tappijttegels van Interface kunstig tot een vloerbeeld is gevormd. “Dit is het fietspad”, wijst Erdmann. Een niet opvallende grijze baan geeft inderdaad een routing aan. De baan begint vanuit de hoge conferentieruimte, waar enorme houten wanden het zonlicht buiten kunnen houden. Zo kan trendwatcher Adjiedj Bakas zijn toekomstvoorspellingen met videobeelden ondersteunen. Hij laat ons als voorproefje hotelkamers zien waar het balkon een eigen zwembad is geworden. En een kolencentrale die lijkt op een bloem uit de science fictionfilm Avatar.

Het fietspad slingert door de werkruimte, waar op een verhoging de designers werken. Dit is de plek waar inspiratiebronnen omgezet worden in motieven. De gasten bij de opening kregen al een voorproefje te zien van de collectie Metropolis, geïnspireerd op oude, verloren gegane culturen. Neem Bisanzio, het fundament van het huidige Istanbul: “Terwijl de wereld wegzakt in een donkere tijd, worden kleuren dieper, rijker en intenser. Het ontwerp vindt zijn inspiratie in de kronkelende, golvende, onherleidbare vormen van boomschors, schitterend in de omgeving van een slapend bos.”

Tijdens de Salone de Mobili in Milaan zijn de tegels in werkelijkheid te zien. Projectbureau’s en architecten kunnen ze bestellen voor bijzondere opdrachten. En daarna zal die expo ongetwijfeld in The Awarehouse terecht komen. Erdmann wijst op het spiegelplafond dat nu van een vloertegelexpositie een duizelig makende caleidoscoop maakt. “Deze opstelling komt van een eerdere expo in Milaan. Die hebben we gebruikt, want waarom zou je die weggooien, als hij nog vrijwel gaaf is? We hebben zoveel mogelijk materiaal opnieuw gebruikt, om zo min mogelijk afval te veroorzaken.”

Hij wijst de open hal in, die nu volstaat met de eerste 250 gasten. “Wat je daar ziet, zijn oude stands. Waarom vernietigen? We zijn gewend veel te veel weg te gooien. Die receptiebalie daar ook. Is ook uit Milaan terug gekomen.”

We lopen met Erdmann een hoge witte trap op, die boven de exporuimte langs loopt. “Geschilderd door medewerkers van Interface. Iedereen heeft meegeholpen. Mannen uit de fabriek ook, als er iets te verslepen moest worden. Ook de ingenieurs die normaal nieuwe weef- en snijmachines ontwerpen, hebben een rol in het bouwteam gehad. Daardoor is The Awarehouse nu van iedereen, want het hele bedrijf heeft meegedacht dan wel meegewerkt.” Langs de wanden van de trap hangen nu nog oude presentaties. “Dit wordt een plek voor kunstenaars. Ook weer: om over en weer te inspireren.”

Vanaf deze hoogte is het hele Awarehouse te overzien, met aan de overkant op hetzelfde niveau een open kantoortuin, zichtbaar achter glas. Daar heeft onder andere de marketing en communicatie van Interface de kantoorstoelen van gerecycled materiaal veroverd, waaronder ook duurzaamheidsmanager Geanne van Arkel. Zij trok dit project van de grond en krijgt van Erdmann als dank voor de gezamenlijke zoektocht een kunstwerk aangeboden, een met Oostindische inkt geschilderde vorm, die doet denken aan een vogel. Erdmann maakte het zelf.

Van Arkel is voor duurzaam Nederland dan ook het eerste aanspreekpunt. Groepen die zich in Scherpenzeel even willen terugtrekken voor een inspiratiesessie, een brainstorm, een lezing, een bijeenkomst met sprekers, ze zijn allemaal welkom. Met de auto is de plaats goed bereikbaar, niet ver van Amersfoort vandaan. Parkeerplaatsen te over, Voor treinreizigers zijn er verbindingen met de bus vanaf intercity NS-station Veenendaal-De Klomp. Van Arkel, die daar woont, pakt zelfs regelmatig de fiets.

Erdmann lacht van oor tot oor.  “We hebben dit gebouw een tweede jeugd gegeven. En hoe. We scoren de hoogste duurzaamheidsniveau’s voor duurzaam bouwen: Breeam Very Good en als we nog even doorgaan Breeam Excellent. Om dat te kunnen halen, moest dat dak er wel af. Anders waren we aan het rommelen gebleven. Wanden konden blijven staan. Je hebt soms een hamer nodig en soms een schroevedraaier. Door het geisoleerde dak blijft de ruimte nu koel in de zomer. Daarom hebben we ook de toren intact gelaten, warmte trekt naar boven en zal daar ’s zomers blijven hangen. En in de winter zorgt de isolatie juist voor warmtebehoud. Je begint met het petje.”

InterfaceFLOR maakte een leuk filmpje van de sloop en heropbouw

Een foto-impressie van The Awarehouse, rondleiding door Hans Erdmann