Big data levert gifvrije snijbloemen
Sierteler Dümmen Orange weet met behulp van kunstmatige intelligentie bloemen te kweken die ook zonder chemie bestand zijn tegen ziektes en plagen. De eerste vier soorten gifvrije bloemen zijn al op de markt. Genetische modificatie is niet nodig.
In de P+ Special over Artificial Intelligence (AI) in de bloemsierteelt een portret van Hans van den Heuvel en Tosca Ferber. Ze staan in een kas van het Breeding Technology Centre van Dümmen Orange: “Onze veredeling van bloemen lijkt nu meer op die van raspaarden dan op die van tomaten.”
Wat kan een computer dat een mens niet kan? Die vraag kan Chief Technology Officer Hans van den Heuvel (1962) van Dümmen Orange simpel beantwoorden. Een computer kan duizenden foto’s van duizenden opgroeiende planten maken en daar die ene bloem uit selecteren die voldoet aan een specifieke vraag. Bijvoorbeeld deze: welke chrysant heeft ook zonder gif geen last van ‘witte roest’?
Van den Heuvel: “Zo’n vergelijking kun je als mens niet maken. Als was het alleen maar omdat je geen 24 uur per dag kijkt wat die plant doet. Dan kun je net in het weekend een cruciaal moment missen. Onze Intrinsa-technologie signaleert dat moment wel. Daarmee kunnen wij op maandagochtend dan weer verder.”
Kweken van nieuwe bloemen was altijd het bij elkaar brengen van een mooie vader met een mooie moeder. Succes was er wanneer de nakomeling nog mooier was, ook al was de bloeitijd misschien korter, was de bloem vatbaarder voor ziektes en kon het minder goed tegen kou of transport.
Van den Heuvel: “In deze selectiemethode hadden we al dertig jaar geen vooruitgang gezien. Dat veranderde met de komst van de DNA-technologie rond de eeuwwisseling. Toen kon het genoom gekoppeld worden aan het fysieke uiterlijk van een plant, aan fysieke informatie.”
Twee jaar na het openen van het nieuwe lab kan Research director Tosca Ferber (1983) fraaie resultaten presenteren. “We hebben al meer dan 50 unieke eigenschappen in verschillende plantensoorten gedetecteerd. We identificeren natuurlijke resistenties binnen het genetische bestand van gewassen.”
Van den Heuvel en Ferber: “Onze Intrinsa-technologie is een gamechanger. We kunnen kruisingen realiseren die sterkere nakomelingen voortbrengen. Verbetering van plantengenetica zorgt voor resistenties tegen veelvoorkomende ziekten. De teelten worden daarmee duurzamer en betrouwbaarder: minder gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen, minder opbrengstverliezen en een verbeterde betrouwbaarheid in de toeleveringsketen. Onze petunia’s bijvoorbeeld hebben nu een resistentie tegen het tabaksmozaïekvirus. Chrysanten hebben geen last meer van witte roest. Ze ontwikkelen geen symptomen meer en kunnen ook naburige planten niet met de ziekte besmetten. De resistentie tegen deze specifieke ziekten heeft zich bewezen als sterk en langdurig.”
En die hervonden eigenschappen in het botanische materiaal worden door middel van genetische manipulatie in het genoom van die nieuwe petunia teruggebracht?
Ferber: “Nee! Je hebt genetische modificatie niet eens meer nodig.”
In de P+ Special over Artificial Intelligence (AI) in de bloemsierteelt een portret van Hans van den Heuvel en Tosca Ferber. Ze staan in een kas van het Breeding Technology Centre van Dümmen Orange: “Onze veredeling van bloemen lijkt nu meer op die van raspaarden dan op die van tomaten.”
Wat kan een computer dat een mens niet kan? Die vraag kan Chief Technology Officer Hans van den Heuvel (1962) van Dümmen Orange simpel beantwoorden. Een computer kan duizenden foto’s van duizenden opgroeiende planten maken en daar die ene bloem uit selecteren die voldoet aan een specifieke vraag. Bijvoorbeeld deze: welke chrysant heeft ook zonder gif geen last van ‘witte roest’?
Van den Heuvel: “Zo’n vergelijking kun je als mens niet maken. Als was het alleen maar omdat je geen 24 uur per dag kijkt wat die plant doet. Dan kun je net in het weekend een cruciaal moment missen. Onze Intrinsa-technologie signaleert dat moment wel. Daarmee kunnen wij op maandagochtend dan weer verder.”
"Al dertig jaar geen vooruitgang"
Kweken van nieuwe bloemen was altijd het bij elkaar brengen van een mooie vader met een mooie moeder. Succes was er wanneer de nakomeling nog mooier was, ook al was de bloeitijd misschien korter, was de bloem vatbaarder voor ziektes en kon het minder goed tegen kou of transport. Van den Heuvel: “In deze selectiemethode hadden we al dertig jaar geen vooruitgang gezien. Dat veranderde met de komst van de DNA-technologie rond de eeuwwisseling. Toen kon het genoom gekoppeld worden aan het fysieke uiterlijk van een plant, aan fysieke informatie.”
"Natuurlijke resistenties indentificeren"
Twee jaar na het openen van het nieuwe lab kan Research director Tosca Ferber (1983) fraaie resultaten presenteren. “We hebben al meer dan 50 unieke eigenschappen in verschillende plantensoorten gedetecteerd. We identificeren natuurlijke resistenties binnen het genetische bestand van gewassen.”Van den Heuvel en Ferber: “Onze Intrinsa-technologie is een gamechanger. We kunnen kruisingen realiseren die sterkere nakomelingen voortbrengen. Verbetering van plantengenetica zorgt voor resistenties tegen veelvoorkomende ziekten. De teelten worden daarmee duurzamer en betrouwbaarder: minder gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen, minder opbrengstverliezen en een verbeterde betrouwbaarheid in de toeleveringsketen. Onze petunia’s bijvoorbeeld hebben nu een resistentie tegen het tabaksmozaïekvirus. Chrysanten hebben geen last meer van witte roest. Ze ontwikkelen geen symptomen meer en kunnen ook naburige planten niet met de ziekte besmetten. De resistentie tegen deze specifieke ziekten heeft zich bewezen als sterk en langdurig.”
"Geen genetische modificatie meer nodig"
En die hervonden eigenschappen in het botanische materiaal worden door middel van genetische manipulatie in het genoom van die nieuwe petunia teruggebracht?Ferber: “Nee! Je hebt genetische modificatie niet eens meer nodig.”