Bonaire wil geen dijk om het eiland heen
De inwoners van Bonaire willen geen dijk om hun eiland heen, om zich zo te beschermen tegen de stijgende zeespiegel. Ze hopen op natuurlijke oplossingen zoals het aanplanten van mangrovebossen.
Dat zegt onderzoeker Pieter van Beukering (1967) in de P+ Special ‘Bonaire onder water’. Zijn Instituut voor Milieuvraagstukken (IVM) onderzocht voor Greenpeace wat de gevolgen van de opwarmende aarde zijn voor deze Nederlandse gemeente in het Caribisch gebied.
Uit de projecties van het IVM blijkt dat het zuidelijke deel van het eiland onder water dreigt te verdwijnen. In P+ over dit onderzoek: “Belangrijk is vooral dat het eiland nu weet dat er ten zuiden van het vliegveld niet meer gebouwd moet worden. Dat had eigenlijk al veel eerder gestopt moeten worden. De trend was dat juist daar heel veel ontwikkeld werd, waar de zee het meest bedreigend is. In onze meest extreme scenario’s voor het jaar 2150 is ook het vliegveld niet meer veilig en zal de landingsbaan onder water komen te staan. Dan heb je als eiland nog een extra probleem.”
In het bedreigde deel van Bonaire zijn tal van toeristische attracties te vinden. Eerst komen volgens Van Beukering de beroemde slavenhuisjes onder water te staan. De beroemde kolonie van flamingo’s is dan ook uit de aangrenzende zoutpannen verdreven.
De volgende bedreiging rond het jaar 2050: de restaurants van driesterren chef Jonnie Boer, net als een reeks hotels en luxe villa’s met oceanview, zoals die van ontwerper Piet Boon. Rond 2150 zal ook het vliegveld van het eiland gaan onderlopen. Dan is de economie van de tropische Nederlandse gemeente Bonaire volledig ten onder gegaan aan de stijging van de zeespiegel. Dat betekent ook het einde van de broze economie van het eiland.
Hoe sterk deze economie afhankelijk is van het toerisme bleek tijdens de coronapandemie, toen er niet meer op het eiland gevlogen kon worden. In 2020 kromp de economie direct met 8,4 procent, volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). De inkomsten van hotels en restaurants en duikscholen zakten maar liefst met 53,5 procent. Het bruto binnenlands product (bbp) van het eiland werd becijferd op 505 miljoen dollar, want dat is de munteenheid waar in dit stukje Nederland mee wordt afgerekend. Het toerisme herstelde zich weer in 2021, toen het ‘oude’ aantal (2019) van 45 duizend Nederlandse bezoekers weer bijna werd geëvenaard.
Toch voelen de inwoners van het eiland niet voor het aanleggen van beschermende dijken. Van Beukering: “Dat hebben we in een verkennend onderzoek aan de lokale bevolking gevraagd. Wat vinden jullie van zeedijken? Het antwoord was: niets doen is geen optie. Maar zij geloven meer in natuurlijke oplossingen; in het restaureren van koraalriffen, het planten van mangroves.”
De zoutpannen op Bonaire bestaan ook nog omdat deze door Cargill worden geëxploiteerd. Het is de laatste grote industriële onderneming van het eiland.
Van Beukering: “Voor Cargill wordt het heel erg lastig. Ik weet dat hun vergunning om de zoveel jaar wordt verlengd. Ze zullen dus keer op keer beslissen of ze nog langer doorgaan. Ze zitten hier niet omdat de zoutwinning hun meeste winstgevende activiteit is. Het is dan ook niet dat een belangrijke industrie verloren gaat. Ik denk dat Cargill ook wel een zeker rentmeesterschap voor dit gebied voelt, met gevoel voor de ecologie en de historische waarde van het gebied.”
Dat zegt onderzoeker Pieter van Beukering (1967) in de P+ Special ‘Bonaire onder water’. Zijn Instituut voor Milieuvraagstukken (IVM) onderzocht voor Greenpeace wat de gevolgen van de opwarmende aarde zijn voor deze Nederlandse gemeente in het Caribisch gebied.
Uit de projecties van het IVM blijkt dat het zuidelijke deel van het eiland onder water dreigt te verdwijnen. In P+ over dit onderzoek: “Belangrijk is vooral dat het eiland nu weet dat er ten zuiden van het vliegveld niet meer gebouwd moet worden. Dat had eigenlijk al veel eerder gestopt moeten worden. De trend was dat juist daar heel veel ontwikkeld werd, waar de zee het meest bedreigend is. In onze meest extreme scenario’s voor het jaar 2150 is ook het vliegveld niet meer veilig en zal de landingsbaan onder water komen te staan. Dan heb je als eiland nog een extra probleem.”
Restaurants Jonnie Boer in bedreigd gebied
In het bedreigde deel van Bonaire zijn tal van toeristische attracties te vinden. Eerst komen volgens Van Beukering de beroemde slavenhuisjes onder water te staan. De beroemde kolonie van flamingo’s is dan ook uit de aangrenzende zoutpannen verdreven. De volgende bedreiging rond het jaar 2050: de restaurants van driesterren chef Jonnie Boer, net als een reeks hotels en luxe villa’s met oceanview, zoals die van ontwerper Piet Boon. Rond 2150 zal ook het vliegveld van het eiland gaan onderlopen. Dan is de economie van de tropische Nederlandse gemeente Bonaire volledig ten onder gegaan aan de stijging van de zeespiegel. Dat betekent ook het einde van de broze economie van het eiland.
Hoe sterk deze economie afhankelijk is van het toerisme bleek tijdens de coronapandemie, toen er niet meer op het eiland gevlogen kon worden. In 2020 kromp de economie direct met 8,4 procent, volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). De inkomsten van hotels en restaurants en duikscholen zakten maar liefst met 53,5 procent. Het bruto binnenlands product (bbp) van het eiland werd becijferd op 505 miljoen dollar, want dat is de munteenheid waar in dit stukje Nederland mee wordt afgerekend. Het toerisme herstelde zich weer in 2021, toen het ‘oude’ aantal (2019) van 45 duizend Nederlandse bezoekers weer bijna werd geëvenaard.
Zoutpannen van Cargill ook verloren
Toch voelen de inwoners van het eiland niet voor het aanleggen van beschermende dijken. Van Beukering: “Dat hebben we in een verkennend onderzoek aan de lokale bevolking gevraagd. Wat vinden jullie van zeedijken? Het antwoord was: niets doen is geen optie. Maar zij geloven meer in natuurlijke oplossingen; in het restaureren van koraalriffen, het planten van mangroves.”De zoutpannen op Bonaire bestaan ook nog omdat deze door Cargill worden geëxploiteerd. Het is de laatste grote industriële onderneming van het eiland.
Van Beukering: “Voor Cargill wordt het heel erg lastig. Ik weet dat hun vergunning om de zoveel jaar wordt verlengd. Ze zullen dus keer op keer beslissen of ze nog langer doorgaan. Ze zitten hier niet omdat de zoutwinning hun meeste winstgevende activiteit is. Het is dan ook niet dat een belangrijke industrie verloren gaat. Ik denk dat Cargill ook wel een zeker rentmeesterschap voor dit gebied voelt, met gevoel voor de ecologie en de historische waarde van het gebied.”