Een permanente boerenmarkt. Windmolens op de groene school. Weer uitgegraven grachten. In de nieuwe P+ tekent Stefan Bleekrode alle mogelijk denkbare maatregelen om de grote Nederlandse steden groen te maken. Met gratis PDF van dit artikel.

Stefan Bleekrode tekent steden zoals dat honderden jaren geleden ook werd gedaan. Er is één verschil: hij husselt verschillende Europese stadslandschappen door elkaar. Voor P+ verbeeldde hij de Groene Randstad, een combinatie van een volledig verduurzaamd Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Het was monnikenwerk. Hij was er honderd uur mee bezig.

In zijn Groene Randstad liggen door het hele centrum gebaande fietspaden die overzicht, rust en veiligheid bieden. Stadsbestuurders ruilen daar de huidige parkeerplaatsen voor auto’s voor in. Stadsfietsen worden voor stadsbewoners gratis aangeboden. Voor toeristen zijn de fietsen heel goedkoop te huur door middel van pasjes, die overal te koop zijn. Ophaal- en afleverpunten voor de fietsen zijn in heel de stad te vinden, net als in Parijs, Cascais en andere Europese steden. Voor families zijn er ‘cargobikes’, bakfietsen. Het milieuvoordeel: elke fietskilometer bespaart ongeveer 0,77 eurocent aan kosten gezondheidszorg. Een binnenstad voor fietsers bespaart 0,16 eurocent per fietskilometer door verlaging van auto gerelateerde ongelukken

De leefbaarheid van de binnenstad is gebaat bij het weren van brandstofauto’s en vrachtauto’s. Het voordeel: minder uitlaatgassen, fijnstof en CO2-uitstoot. Ervoor in de plaats komen deelauto’s, elektrische auto’s, elektrische taxi’s en elektrische transporttrams voor het bevoorraden van de detailhandel. Een goed netwerk met oplaadpalen voor dit elektrisch vervoer is nodig, ook voor elektrische scooters. Dit in combinatie met een snel net van metrolijnen, die de Groene Randstad tot een geheel verbind. Wachten op een verbinding duurt nooit langer dan vijf minuten.

Dit is een voorbeeld op het gebied van vervoer. In het artikel in P+ komen ook gebouwen aan de beurt, de waterhuishouding van de stad, de energieproductie.

Wie is deze stadstekenaar? Bleekrode (1986) is al vanaf zijn tiende bezeten door stadslandschappen, het stelsel van straten, gebouwen, parken, de wriemelende mensenmassa’s. Al jong koos hij voor dezelfde weergave als die van de Middeleeuwse stadstekenaars: het vogelperspectief. Alsof je vanuit de Eiffeltoren op Parijs neerkijkt. Zijn werk doet denken aan oude gravures.

Hij beschrijft zijn ontwikkeling: “Door de jaren heen bleef ik zowel mijn stijl als techniek verbeteren. Mijn steden werd steeds groter en mijn lijntekeningen tegelijkertijd steeds gedetailleerder. Rond 2002 verwisselde ik het potlood voor pen en Oostindische inkt, het medium waarmee ik nog steeds de meeste stadstekeningen maak. Het is geweldige inkt, want watervast. Ik kan er later de schaduwen op aanbrengen, en toch lopen de lijnen niet uit.” Zijn stijl vormde hij dus zelf, autodidactisch, hoewel hij ook enkele lessen aan de Kunstacademie St. Joost in Breda volgde. “Ik heb mij zo onafhankelijk van gangbare stromingen in de kunst kunnen ontwikkelen.”

Ook bijzonder is dat hij nooit bestaande steden natekent, maar verschillende steden ‘assembleert’. Hij geeft monumenten een nieuwe plek naast andere gebouwen die in werkelijkheid soms honderden kilometers verderop staan. Zo tekende hij een ‘Stad aan de Donau’, waar hij vijf maanden aan werkte. Ook de linkeroever van Parijs onderwierp hij aan een grondige reconstructie.

Bleekrode was direct enthousiast over het idee om de vier grote Nederlandse steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht volgens hetzelfde principe in elkaar te schuiven. Wel met een extra toevoeging: alles wat deze denkbeeldige Groene Randstad tot een echte duurzame metropool maakt. Bleekrode: “Voor mij lag de uitdaging er in om door de groene initiatieven de menselijke maat terug in de stad te brengen. Omdat het zoveel kleinschalige projecten zijn, krijgen mensen weer greep op hun eigen omgeving. Bestuurders geven de stad zelfs terug aan de bewoners, door bijvoorbeeld gemeenteplantsoenen geschikt te maken voor stadslandbouw.”

Bleekrode begon te tekenen op 11 februari 2013, steeds een uur of twee, drie per dag. “Langer gaat niet.” Een volle maand later was de Groene Randstad een feit. Toen hij gereed was, stond de teller op dik honderd gewerkte uren. “Dat is nog niks”, zegt de jonge kunstenaar. “Ik ben nu aan een reconstructie van Buenos Aires bezig, daar gaat zeker vierhonderd uur werk in zitten.” Zijn werk vindt vooral onder Zwitserse verzamelaars aftrek, na een succesvol verlopen tentoonstelling daar.

Voor het gratis downloaden van dit artikel, zie linkerkolom, onderaan.

Abonneren op P+ People Planet Profit

De website van Stefan Bleekrode