Hulptroepen moeten ‘SDG-washing’ voorkomen
Hooggeschoolde trainees kunnen voorkomen dat de Sustainable Development Goals (SDG’s) niet meer zijn dan een mooi gekleurd plaatje op de website of het jaarverslag. Dat blijkt uit een afstudeerscriptie van studenten van Avans Hogeschool.
Met een gerichte aanpak is het mogelijk in korte tijd vanuit een ‘bewustwordingsfase’ tot praktisch beleid te komen. Met een nieuw ontwikkelde ‘impactpiramide’ is goed vast te stellen of de werelddoelen echt verankerd worden in het strategische beleid van de organisatie.
P+ presenteert in de P+ Special 'SDG hulp' dit onderzoek van de inmiddels afgestudeerde studenten Finance & Control Joey van Stigt en Martin Wolters. Zij analyseerden de eerste editie van ‘SDG-trainees’. Deze veelal wetenschappelijk gevormde specialisten worden aan organisaties aangeboden door het SDG House en TheRockGroup. Per jaar ondersteunen zij 50 tot 60 organisaties in het implementeren van de gekozen SDG’s, niet alleen bedrijven maar ook overheden en non-profitorganisaties.
De SDG-trainees worden niet alleen door medewerkers van de RockGroup getraind, maar ook door hoogleraar Rob van Tulder van de Erasmus Universiteit. Hij brengt inmiddels alweer de derde editie van hoogopgeleide jongeren de finesses van de SDG’s bij.
In deze P+ Special zegt Van Tulder ‘zeer’ beducht te zijn voor ‘SDG-washing’. Daarmee refereert hij aan oude tijden, toen het woord ‘greenwashing’ opkwam. Dat was de klacht tegen bedrijven die voor de buitenwereld de schone schijn ophielden duurzaam bezig te zijn. Ze zetten bijvoorbeeld een enkel groen product in de etalage neer, terwijl er in werkelijkheid geen fundamenteel andere bedrijfskoers werd gevaren.
Van Tulder in P+: “Daarom mogen ook de SDG-trainees geen doekje voor het bloeden zijn. Ze moeten niet aan de buitenkant werken, maar tot aan de kernactiviteit van organisaties doordringen. Dat is het spanningsveld waarin ze opereren. Trainees merken dan al gauw in hoeverre organisaties serieus bezig willen zijn om van de SDG’s echt werk te maken. We weten: komen ze met lege handen thuis, dan zijn deze trainees de zogenaamde kanarie in de kolenmijn. Gaat het wel goed, dan is dit een actiegericht onderzoeksprogramma waarmee we in Nederland de SDG’s kunnen versnellen. Heel spannend.”
Isabel Wagemakers (1992) van het SDG House deed haar voordeel met de ‘impactpiramide’ van de Avans-studenten. “Ik vind dat ze het goed hebben gedaan. We moeten sneller uit die bewustwordingsfase, naar een praktische aanpak.”
Wagemakers werft organisaties via de lokale SDG Houses, om daarna een match te maken tussen belangstellende partijen en de trainees. Zp'n vijftig tot zestig organisaties per jaar maken hier gebruik van. Van de deelnemers wordt een bescheiden bijdrage in de kosten gevraagd. De trainees zelf zijn vrijwilligers die alleen een reiskostenvergoeding ontvangen. Ze vallen onder het programma 'Maatschappelijke Dienstplicht' van de Rijksoverheid.
Wagemakers in P+: “Een SDG-plaatje op een website zetten wil niet zeggen dat je bijdraagt aan de SDG’s. Daarom zijn wij dit programma ook gestart. Iedereen heeft inmiddels wel door dat de SDG’s er zijn en dat organisatie ermee aan de slag moeten. Maar hoe dan? Dat is vaak nog de vraag. Natuurlijk zouden wij het liefste duizend organisaties per jaar bedienen, maar daar hebben we de capaciteit niet voor. En we zijn natuurlijk niet de enige die helpen bij het implementeren van de SDG’s.”
Nederland telt alleen al meer dan een miljoen MKB-ondernemingen. Toch vindt ook Joey van Stigt van Avans niet dat de SDG-trainees een druppel op de gloeiende plaat zijn. In P+: “Ik heb gemerkt dat het niet bij de deelnemende organisaties blijft. Zij geven hun ervaringen door aan collega-ondernemingen. Er is een multipliereffect, zeker weten. Laat jij het goede voorbeeld zien, dan zullen anderen volgen.”
Het afstudeeratelier Impact Accounting, waar Van Stigt en Martin Wolters aan deelnamen, maakt deel uit van het onderzoekspalet van ‘anders boekhouden en verantwoorden’ van het lectoraat Sustainable Finance en Accounting (SFA) van Avans Hogeschool.
Lector Marleen Janssen Groesbeek, die de twee studenten begeleidde: “Na zeven jaar van SDG’s blijkt dat duurzaamheid harder gaat als er een meetinstrument ontwikkeld kan worden om de vooruitgang te meten en er een kader is in welke vorm dat zou kunnen. Het onderzoek van de studenten bij SDG House laat zien dat het niet alleen gaat om welke SDG een bedrijf wil verder brengen maar ook of je kan zien dat het werkelijk wat oplevert. Ander onderzoek dat SFA doet naar SDG's laat ook zien dat veel bedrijven niet verder komen dan het overkoepelende werelddoel te identificeren, dat te koppelen aan wat ze al doen en dan weer overgaan tot de orde van de dag. Terwijl het veel effectiever is om te kijken welke specifieke indicator eronder ligt.”
Deze P+ Special 'SDG hulp' kan ook op de website Bio-diversity.nl over SDG 15 ‘doorbladerbaar’ worden gelezen.
Met een gerichte aanpak is het mogelijk in korte tijd vanuit een ‘bewustwordingsfase’ tot praktisch beleid te komen. Met een nieuw ontwikkelde ‘impactpiramide’ is goed vast te stellen of de werelddoelen echt verankerd worden in het strategische beleid van de organisatie.
P+ presenteert in de P+ Special 'SDG hulp' dit onderzoek van de inmiddels afgestudeerde studenten Finance & Control Joey van Stigt en Martin Wolters. Zij analyseerden de eerste editie van ‘SDG-trainees’. Deze veelal wetenschappelijk gevormde specialisten worden aan organisaties aangeboden door het SDG House en TheRockGroup. Per jaar ondersteunen zij 50 tot 60 organisaties in het implementeren van de gekozen SDG’s, niet alleen bedrijven maar ook overheden en non-profitorganisaties.
De SDG-trainees worden niet alleen door medewerkers van de RockGroup getraind, maar ook door hoogleraar Rob van Tulder van de Erasmus Universiteit. Hij brengt inmiddels alweer de derde editie van hoogopgeleide jongeren de finesses van de SDG’s bij.
In deze P+ Special zegt Van Tulder ‘zeer’ beducht te zijn voor ‘SDG-washing’. Daarmee refereert hij aan oude tijden, toen het woord ‘greenwashing’ opkwam. Dat was de klacht tegen bedrijven die voor de buitenwereld de schone schijn ophielden duurzaam bezig te zijn. Ze zetten bijvoorbeeld een enkel groen product in de etalage neer, terwijl er in werkelijkheid geen fundamenteel andere bedrijfskoers werd gevaren.
Van Tulder in P+: “Daarom mogen ook de SDG-trainees geen doekje voor het bloeden zijn. Ze moeten niet aan de buitenkant werken, maar tot aan de kernactiviteit van organisaties doordringen. Dat is het spanningsveld waarin ze opereren. Trainees merken dan al gauw in hoeverre organisaties serieus bezig willen zijn om van de SDG’s echt werk te maken. We weten: komen ze met lege handen thuis, dan zijn deze trainees de zogenaamde kanarie in de kolenmijn. Gaat het wel goed, dan is dit een actiegericht onderzoeksprogramma waarmee we in Nederland de SDG’s kunnen versnellen. Heel spannend.”
Isabel Wagemakers (1992) van het SDG House deed haar voordeel met de ‘impactpiramide’ van de Avans-studenten. “Ik vind dat ze het goed hebben gedaan. We moeten sneller uit die bewustwordingsfase, naar een praktische aanpak.”
Wagemakers werft organisaties via de lokale SDG Houses, om daarna een match te maken tussen belangstellende partijen en de trainees. Zp'n vijftig tot zestig organisaties per jaar maken hier gebruik van. Van de deelnemers wordt een bescheiden bijdrage in de kosten gevraagd. De trainees zelf zijn vrijwilligers die alleen een reiskostenvergoeding ontvangen. Ze vallen onder het programma 'Maatschappelijke Dienstplicht' van de Rijksoverheid.
Wagemakers in P+: “Een SDG-plaatje op een website zetten wil niet zeggen dat je bijdraagt aan de SDG’s. Daarom zijn wij dit programma ook gestart. Iedereen heeft inmiddels wel door dat de SDG’s er zijn en dat organisatie ermee aan de slag moeten. Maar hoe dan? Dat is vaak nog de vraag. Natuurlijk zouden wij het liefste duizend organisaties per jaar bedienen, maar daar hebben we de capaciteit niet voor. En we zijn natuurlijk niet de enige die helpen bij het implementeren van de SDG’s.”
Nederland telt alleen al meer dan een miljoen MKB-ondernemingen. Toch vindt ook Joey van Stigt van Avans niet dat de SDG-trainees een druppel op de gloeiende plaat zijn. In P+: “Ik heb gemerkt dat het niet bij de deelnemende organisaties blijft. Zij geven hun ervaringen door aan collega-ondernemingen. Er is een multipliereffect, zeker weten. Laat jij het goede voorbeeld zien, dan zullen anderen volgen.”
Het afstudeeratelier Impact Accounting, waar Van Stigt en Martin Wolters aan deelnamen, maakt deel uit van het onderzoekspalet van ‘anders boekhouden en verantwoorden’ van het lectoraat Sustainable Finance en Accounting (SFA) van Avans Hogeschool.
Lector Marleen Janssen Groesbeek, die de twee studenten begeleidde: “Na zeven jaar van SDG’s blijkt dat duurzaamheid harder gaat als er een meetinstrument ontwikkeld kan worden om de vooruitgang te meten en er een kader is in welke vorm dat zou kunnen. Het onderzoek van de studenten bij SDG House laat zien dat het niet alleen gaat om welke SDG een bedrijf wil verder brengen maar ook of je kan zien dat het werkelijk wat oplevert. Ander onderzoek dat SFA doet naar SDG's laat ook zien dat veel bedrijven niet verder komen dan het overkoepelende werelddoel te identificeren, dat te koppelen aan wat ze al doen en dan weer overgaan tot de orde van de dag. Terwijl het veel effectiever is om te kijken welke specifieke indicator eronder ligt.”
Deze P+ Special 'SDG hulp' kan ook op de website Bio-diversity.nl over SDG 15 ‘doorbladerbaar’ worden gelezen.