Jubilerende Stichting DOEN: Superconnector
Een superconnector die sociale ondernemers verbindt met lokale burgerinitiatieven en andere sociale bewegingen. Dat lijkt de nieuwe koers van de Stichting DOEN te worden, dit jaar 30 jaar actief.
Directeur Carol Gribnau onderstreepte suggesties in deze richting van deelnemers aan een digitaal online event deze week. Ze zei heel veel waarde te hechten aan woorden als ‘radicale empathie’ en ‘collectieve kracht’, ook ‘buiten de eigen bubbel’.
Gribnau: “Ik geloof echt dat de antwoorden voor de vraagstukken van nu op lokaal niveau gevonden worden. De oplossingen zijn er al. Wat we nodig hebben is een organisatie om deze pioniers met elkaar te verbinden. Als we dat doen, ben ik echt optimistisch over onze toekomst.”
Gribnau sloot hiermee aan op suggesties van deelnemers aan de jubileumbijeenkomst, zoals Mireille Gijsen van i-Did. De sociaal onderneemster maakte bekend binnenkort een eigen fabriek in Den Haag te zullen openen, om van tal van verschillende textielvezels nieuwe stoffen te maken. “Over een paar weken. In een eigen fabriek kunnen we ook onze R&D zelf doen. Er is zoveel textielafval. Alleen in Nederland al 330 miljoen kilo per jaar.”
Op de vraag van moderator Marieke Eyskoot wat Gijsen als directeur van DOEN zou doen, antwoordde de onderneemster: “Dan zou ik een soort netwerk rond de sociale ondernemingen bouwen. Ik zou niet alleen sociale ondernemingen organiseren, want dat gebeurt al, maar ook alle sociale bewegingen. Zodat ik alle initiatieven zou kennen.”
Ook directeur Charles Esche van het Van Abbemuseum in Eindhoven hintte op het meer met elkaar in contact brengen van mensen. “Netwerken door middel van techniek is steeds meer belangrijker geworden, zonder mensen fnog ysiek bij elkaar te brengen. Dat is toch verarming, die Zooms, dat contact geprogrammeerd door technologie. Ik pleit ervoor mensen weer lijfelijk bij elkaar te brengen, bodies together. Daar begint de verbeelding. Die begint pas als je iemand echt in de ogen kijkt. Wie denkt dat digitaal goed genoeg is,zit fout. Het is niet goed genoeg.”
Van Esche dicht kunstenaars een wezenlijke rol toe in het aanreiken van onmogelijk lijkende toekomstperspectieven. “Artiesten maken het mogelijk om de verbeelding aanraakbaar te maken, van individuele uiting tot collectief niveau. Dat is wat kunst op z’n best doet.”
Directeur Carol Gribnau onderstreepte suggesties in deze richting van deelnemers aan een digitaal online event deze week. Ze zei heel veel waarde te hechten aan woorden als ‘radicale empathie’ en ‘collectieve kracht’, ook ‘buiten de eigen bubbel’.
Gribnau: “Ik geloof echt dat de antwoorden voor de vraagstukken van nu op lokaal niveau gevonden worden. De oplossingen zijn er al. Wat we nodig hebben is een organisatie om deze pioniers met elkaar te verbinden. Als we dat doen, ben ik echt optimistisch over onze toekomst.”
Gribnau sloot hiermee aan op suggesties van deelnemers aan de jubileumbijeenkomst, zoals Mireille Gijsen van i-Did. De sociaal onderneemster maakte bekend binnenkort een eigen fabriek in Den Haag te zullen openen, om van tal van verschillende textielvezels nieuwe stoffen te maken. “Over een paar weken. In een eigen fabriek kunnen we ook onze R&D zelf doen. Er is zoveel textielafval. Alleen in Nederland al 330 miljoen kilo per jaar.”
Op de vraag van moderator Marieke Eyskoot wat Gijsen als directeur van DOEN zou doen, antwoordde de onderneemster: “Dan zou ik een soort netwerk rond de sociale ondernemingen bouwen. Ik zou niet alleen sociale ondernemingen organiseren, want dat gebeurt al, maar ook alle sociale bewegingen. Zodat ik alle initiatieven zou kennen.”
Ook directeur Charles Esche van het Van Abbemuseum in Eindhoven hintte op het meer met elkaar in contact brengen van mensen. “Netwerken door middel van techniek is steeds meer belangrijker geworden, zonder mensen fnog ysiek bij elkaar te brengen. Dat is toch verarming, die Zooms, dat contact geprogrammeerd door technologie. Ik pleit ervoor mensen weer lijfelijk bij elkaar te brengen, bodies together. Daar begint de verbeelding. Die begint pas als je iemand echt in de ogen kijkt. Wie denkt dat digitaal goed genoeg is,zit fout. Het is niet goed genoeg.”
Van Esche dicht kunstenaars een wezenlijke rol toe in het aanreiken van onmogelijk lijkende toekomstperspectieven. “Artiesten maken het mogelijk om de verbeelding aanraakbaar te maken, van individuele uiting tot collectief niveau. Dat is wat kunst op z’n best doet.”