Wat kan een visverwerker doen aan het duurzamer maken van de visserij? NorthSeafood in Urk zit aan het einde van de keten. We vroegen het aan directeur Lubbert Schenk.

Een betere inbedding van de visserij in de natuur; diverse partijen verbonden aan de visserij zijn al jaren op zoek naar meer cohesie. Subsidietrajecten als ‘Collectieve acties in de visketen’ moeten die behoefte aan verduurzaming een nieuw impuls geven. In 2011 was NorthSeafood een van de subsidieontvangers.

Dit Urker visverwerkingsbedrijf maakt diepgevroren visproducten en vismaaltijden voor de grotere merken. “In onze sector zijn de laatste jaren grote stappen gemaakt”, vertelt Lubbert Schenk, directeur van het familiebedrijf. “Ook binnen NorthSeafood. We gebruiken bijvoorbeeld veel MSC-gecertificeerde vis en verpakken die in FSC-gecertificeerde doosjes met recyclebaar folie.”

Maar als schakel aan het einde van de keten is de producent niet alleen verantwoordelijk voor zijn eigen beleid, maar ook deels voor dat van zijn partners eerder in de keten. “Overstappen op milieuvriendelijkere materialen behoort toch tot de snelle winst. Wil je echt verduurzamen, dan moet je verder kijken dan alleen op product- en procesniveau. Wij zijn druk bezig met ons eigen MVO-beleid en daar kunnen we zeker nog een hoop in verbeteren. Maar ondertussen stimuleren we ook onze partners, bijvoorbeeld de vissers, om een verantwoord beleid te voeren.”

Als onderdeel van het subsidieplan werkt NorthSeafood onder meer samen met de Stichting De Noordzee en LEI Wageningen UR. Sinds maart 2013 heeft het bovendien contracten gesloten met drie kotters. Want stimulans is mooi, maar uiteindelijk draait het toch om de resultaten. “Die kotters werken met duurzame vistechnieken, zoals de flyshoot-methode en de twinrig. Ten opzichte van de traditionele methodes veroorzaken deze technieken aanzienlijk minder bodemberoering en brandstofverbruik.”

De meerwaarde van contractvisserij zit echter niet alleen in de afspraken en eisen die eraan ten grondslag liggen. “Door deze manier van samenwerken kunnen we dicht op de bron zitten”, aldus Schenk. “We krijgen de vangst direct van de kotters; dat scheelt dus derving én vervoersstappen. Dit one-stop-shop-principe komt in onze sector nog niet veel voor. Ik denk dat we met dergelijke concepten onze branche een stuk schoner kunnen maken.”

Hoewel Schenk duurzame initiatieven zegt te omarmen, kan niet ieder initiatief op luid applaus van zijn kant rekenen. “Staatssecretaris Dijksma wil straks cameratoezicht op de vissersschepen en het teruggooien van bijvangst verbieden. De precieze invulling van deze discardban staat nog niet vast, maar ik zie de meerwaarde er niet van in.” Milieuorganisaties als Stichting De Noordzee en Greenpeace juichen het initiatief juist toe, omdat het volgens hen een stap voorwaarts is richting duurzame visserij.

NorthSeafood zet toch vraagtekens bij de nieuwe wet. Schenk: “We kennen al strenge wetgeving omtrent de maaswijdte van de visnetten. Hierdoor is de bijvangst drastisch afgenomen. Ik zie de toegevoegde waarde van het teruggooiverbod dan ook niet in.” Als de vissers straks bijvangst aan wal zouden moeten brengen en het willen vermarkten, verplicht het hen tot allerlei maatregelen. “Je hebt dan meer ruimte nodig, je moet de bijvangst koelen en transporteren – vaak zelfs naar Duitsland – terwijl  de economische meerwaarde vrijwel nihil is. Bijvangst gaat namelijk voor een groot deel dood; dan kun je het beter teruggeven aan de natuur. Zo kunnen vogels er van eten en blijft het in de voedselketen.”

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Fambizz.nl, platform voor familiebedrijven

De website van NorthSeaFood

Tekst Dennis Mensink